Өлең, жыр, ақындар

Шың мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 1837
Тоғайда шың, тау да шың
Жаңғырады күндіз, түн...
Тоқтамайды, тынбайды,
Тек сол әнмен жырлайды.
— Жаңғырады неге шын?
Басылмайды неге ың-жың?
— Адам келді, жол салды,
Биік шыңға қол салды.
Кет жолымнан, кет деді,
Шыңдар жолдан кетпеді.
Ашуланды, жайпады,
Құзды ағаштай шайқады.
Бір динамит байлады.
Атар көзін сайлады,
Құз, шыңдарға болды сын,
Тау жаңғырды күндіз, түн...
Бұйырды адам, шың кетті,
Тауды тесті, жол жетті.
Шыңдар шуы басылды,
Адам күшін асырды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзгеден ерек шын адам

  • 0
  • 0

Ақиқат ерге ар қымбат
Андыздап өрген малдан да,
Ақ елім болар мінәжат
Аһ ұрып шығар жаннан да.

Толық

Колхоз таңы

  • 0
  • 0

Барқытқа қызыл малынып
Жерге қарап тан. күлді,
Қалғандай елді сағынып
Бір күлмеді, сан күлді...

Толық

Колхоз қызы Биғайша

  • 0
  • 0

Колхоз қызы Биғайша!
Жан екенсің қымбатты.
Айрылармыз қалайша!
Неге шапшаң күн батты?!

Толық

Қарап көріңіз