Өлең, жыр, ақындар

Шың мен адам

  • 22.07.2018
  • 0
  • 0
  • 1867
Тоғайда шың, тау да шың
Жаңғырады күндіз, түн...
Тоқтамайды, тынбайды,
Тек сол әнмен жырлайды.
— Жаңғырады неге шын?
Басылмайды неге ың-жың?
— Адам келді, жол салды,
Биік шыңға қол салды.
Кет жолымнан, кет деді,
Шыңдар жолдан кетпеді.
Ашуланды, жайпады,
Құзды ағаштай шайқады.
Бір динамит байлады.
Атар көзін сайлады,
Құз, шыңдарға болды сын,
Тау жаңғырды күндіз, түн...
Бұйырды адам, шың кетті,
Тауды тесті, жол жетті.
Шыңдар шуы басылды,
Адам күшін асырды.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Киев жырларынан

  • 0
  • 0

Тан, қалдым міне бір көріп,
Тағдырың маған тым жақын.
Тар кезең өтті, төбеңде
Тамылжып туды күн жарқын

Толық

Май күйі

  • 0
  • 0

Кең далаға қараңдаршы, балалар!
Ағаш көктеп, Май да бізге келіпті,
Алатаудан басқа жерде қалмай қар,
Жаз өмірден мықтап орын теуіп.

Толық

Қалқаман

  • 0
  • 0

Сен қойшы едің,
Қайғымен зарланатын.
Дертің жүрек,
Кісенді ұл,

Толық

Қарап көріңіз