Өлең, жыр, ақындар

Ажал

Қорқамын ажалдан, өлімнен,
Бір кешірім күтемін көгімнен.
Емеспін өлімге мен дайын,
Оны ойлап ұйқы да бөлінген.

Қорқамын ажалдан расында,
Жүргендей әруақыт қасымда.
Өтетін көзіңнен жылт етіп,
Өмір бұл ұқсайды жасынға.

Кім қашып құтылар ажалдан,
Жүрегім жоқ әлі тазарған.
Түбінде тыйылып күлкіден,
Табылар орнымыз мазардан.

Уақытым күнәмен өткен көп,
Өмірім жайқалсын көктем боп.
Тезірек келсем ғой тәубеге,
Адам бұл – бүгін бар, ертең жоқ.

Жетпейді өзіме кейде әлім,
Шайқалар қайықтай иманым.
Өмірді ұқсатам мұхитқа,
Бағыт пен бағдары беймәлім.

Уақыттан көп жүрмін ұтылып,
Ажалдан кім қашар құтылып?
Өмір бұл иірім, бір күні,
Кетеміз астына жұтылып.

Есбол БОЗАН
2023 жыл



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жыр аға

  • 0
  • 0

Жырыңызға көз ашқалы қанықпын,
Бір туар ақынысыз халықтың.
Қайта келіп қазағымды тербетші,
Қуыс кеуде, ойсыздардан жалықтым.

Толық

Урбан

  • 0
  • 0

Мезі болып көліктердің үнінен,
Жата алмадым түнімен.
Ұйқымды ашу үшін, тағыда
Кофенің көмегіне жүгінем.

Толық

Элегия

  • 0
  • 1

Көктемнің кеші еді,
Ақ жаңбыр төгілген.
Самал жел еседі,
Саялы өңірден.

Толық

Қарап көріңіз