Өлең, жыр, ақындар

Шықтарын төкті боз көде

  • admin
  • 29.12.2023
  • 0
  • 0
  • 391
Кер дала кербез сағымды,
Туған жер, жаннат жанарым.
Алыстан сынап бағымды,
Аттанып кетіп барамын.
Момақан қоңыр төсіңде,
Қаншама менен із қалды.
Бәрі де, бәрі есімде,
Дос жүзі, дұшпан ызғары.
Шығарып салып ұл-қыздар,
Кейіндеп қалып барады.
Сорғалап түскен жұлдыздар,
Созылған жалғап араны.
Тамаққа тастар түйіліп,
Келмедік доспен сөзге де.
Біз үшін қош деп иіліп,
Шықтарын төкті боз көде.
Тебіреніп тау да мен үшін,
Бүк түсті бүрген, жалбыздар.
Қия алмай жүрген ел үшін,
Қанша екен мендей жалғыздар?
Қарайлап сенің қараңа,
Туған жер кетіп барамын.
Арманын қуған балаңа,
Батасын бергін ананың.
Бозамық таңда бозторғай,
Мен едім, ұшқан төсіңнен.
Көкте күн, қолын созғанда ай,
Шықпассың мәңгі есімнен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Астана, мен де сенің азаматың

  • 0
  • 0

Астана, мен де сенің азаматың,
Келдім бе көбейтуге қазақ атын.
Келдім бе көбейсің деп әлде ақыны,
Өлмес жыр, өмір жайлы жаза алатын.

Толық

Сыбызғыдай сыңсығаннан жоқ пайда

  • 0
  • 0

Сыбызғыдай сыңсығаннан жоқ пайда,
Жарқылдайтын жанарыңнан от қайда?
Сен сүрініп, мен жығылып жатқанмен,
Жарығым-ау, өмір көші тоқтай ма?

Толық

Сырластым жалпақ елмен де

  • 0
  • 0

Сырластым жалпақ елмен де,
Сырластым жаннат жермен де.
Сұрапыл дауыл, селмен де,
Жібектей жұмсақ желмен де.

Толық

Қарап көріңіз