Желпінткен туған жердің белендерін

Желпінткен туған жердің белендерін,
Тербеткен айдын көлдің тереңдерін.
Мендегі ыстық құшақ сағынышпен
Аймалап өлеңдерім көрер ме едің,
Алауын жүрегімнің, ақ жалынын,
Айта алмай келесің-ау, өлеңдерім.
Алтындай Қызылжардың топырағы,
Алыптай сап түзеген шоқылары.
Мен туған қыстақ орны бабалардың –
Мен үшін құм жамылған Отырары.
Өлеңім, сен осыны жыр етпесең,
Толғанып Жарылқасын отырады.
Шалғыны, шабындығы, шалқар көлі,
Қаз, үйрек, ақ қояны, арқар, белі.
Жырақта жүрсем дағы жұма сайын,
Көлбеңдей көкжиектен тартар мені.
Жетпеген менің тілім бұл суретті,
Өлеңім жеткізіп бір айтар ма еді!
Үш төбе, Жеті төбе, Қызыл кесек,
Қызылжар, Қызыларық – алтын бесік.
Жыңғылды ой, Көкдала мен Тектұрмаста
Төрт түлік асыр салған еркін өсіп.
Осындай жер жәннатын жыр етпеген,
Ақынның тастар едім тілін кесіп.

---