Өлең, жыр, ақындар

Қандай ауыр, әттеген

  • admin
  • 07.01.2024
  • 0
  • 0
  • 300
Қандай ауыр,
Қандай дәуір, әттеген,
Арам болды-ау,
Адамдар да хақ деген.
Сонда Абай
Бетін жуып жаспенен,
Өзіне-өзі:
«Сап, сап, көңілім, сап» деген.
Қауымнан да,
Бауырдан да түңіліп.
Қара жерге,
Қара жер боп үңіліп.
Өксіп өтті-ау,
Қайран ақын өмірден,
Толқын ұрған,
Жар қабақтай үгіліп.
Қандай дәуір,
Қандай ауыр кез еді?...
Ойланбаған,
Бірақ нені сезеді?...
Тынысының тарлығынан
Заманның,
Ақылдының,
Өртеніпті-ау өзегі.
Алтау болып
Туса дағы атадан,
Азап шеккен
Жалғыздықтан, жападан.
Жақыны да,
Жау болыпты Абайға,
Зая кетіп,
Жақсылығы жасаған.
Қайран ақын!
Қайран дана, кемеңгер!
Мезгіл жетіп,
Қол үзіпті-ау сенен ел.
Күйінгеннен,
Күйінішті заманда
Жазыпсың-ау,
Өлмейтұғын өлеңдер.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кім де болсаң, қуанам болғаныңа

  • 0
  • 0

Кім де болсаң, қуанам болғаныңа,
Болғаныңа, тұғырға қонғаныңа.
Адам түгіл, ағаштың жапырағы,
Табан асты жатпасын жолда мына.

Толық

Жүрегі перне жан едім

  • 0
  • 0

Алдыма алып әлпештеп, жасымнан шерткен сырласым,
Жүрегім менің бар болса, пернең боп сенің жырласын.
Жырламай қалар сор перне шанағы бір күн сынғасын,
Жырламай қалар сор жүрек соғуы бір күн тынғасын.

Толық

Хан басымды

  • 0
  • 0

Хан басымды, қадірімді өзім кейде қорлаймын,
Бармас жерге бару үшін өзімді-өзім зорлаймын.
Қорсылдасып шошқалармен, ырылдастым иттермен,
Өзіме де обал жоқ-ау, обал жоқ-ау, оңбаймын.

Толық

Қарап көріңіз