Өлең, жыр, ақындар

Жыр соңынан

Көкжал құнан ат боп шықты сартабан,
Жастығымда шалғайлады артаман.
Бір ауыр жүк орын алып арқадан,
Қара нардай маң-маң басқан,
Болдым міне қарт адам.

Үйренгенді іске жарат, өмір деген партадан,
Жігеріңді мұқалтпай, гүл тере жүр қырқадан.
Сапарыңда сахарадан самал ескен үн тыңда,
Лəзат алып бұлбұлдардың дауысынан шырқаған.

Недеседе өз еркі, мені сөккен сырт адам,
Адамдыққа таяи берем бір табан.
Болып кетпей бас ауыртар қырт адам,
Жалқаулықпен жатып ішер шалқадан.

Дос-жаранға мыстан болмай қалтадан,
Ел-жұртымнан табам үлкен марқадам.
Жасауды үйрен самырсынан аршадан,
Ерлік емес бұраң жолдан шаршаған.
Ажал батыр шықанынша қалқадан,
Жыр соңынан кете берем,
Көкжалменен артаман…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамның осы болар өлмегені

  • 1
  • 0

Шырағың маңдайдағы сөнбегені,
Қара жер бесігіне енбегені.
Бір басын қамсыз қылып жөндегені,
Емес ол адамдардың өлмегені.

Толық

Қайнары тасбұлақтың суалмайды

  • 2
  • 0

Басқа мал берекесіз құралмайды,
Бұранда шектен артық бұралмайды.
Қызыл шоқ жай қағазға оралмайды,
Дұние бір қалпында тұралмайды.

Толық

Ұқыпты болсаң өзіңе

  • 1
  • 0

Ұқыпты болсаң өзіңе,
Жетесің айтқан сөзіңе.
Ұқыпты болсаң сөзіңе,
Сенеді халық сөзіңе.

Толық

Қарап көріңіз