Өлең, жыр, ақындар

Қыс ата

  • 03.02.2016
  • 0
  • 0
  • 4050
Ойының, балам, омбы қар
Демейсің қолым домбығар.
Ақ мамықты ақтара
Қалайсың тынбай ақ қала.
Отырып таудың құзында,
Құлағын тосып ызыңға.
Қыс сақалын тарайды,
Қызыға саған қарайды.
Қарайды да күледі,
Үлпілдек қарды үреді.
Қояды бір дем ысқырып,
Қаласың сонда түшкіріп.
Көрдің бе қарттың мінезін,
Ермегі қазір бір өзің,
Ойынға қандай көңілді,
Серігің болды сенімді.
Үйіріп аппақ құйынын,
Секіртіп ұшқыр тиынын.
Кейде еменді сілкеді,
Төбеңнен қырау бүркеді.
Тебемін десең сырғанақ,
Үскіріп қалып бір қабат,
Жаяды жалтыр көк мұзын,
Сырғанайсың күн ұзын.
Қолыңнан ұстап қыс ата,
Күн бата үйге ұзата
Бетіңнен сүйіп қалады,
Күрсініп дем алады.
Қыс ата неткен пейілді,
Күнімен соқты-ау ойынды.
Алғасын біраз тынысын,
Бастайды түнгі жұмысын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қызық қой

  • 0
  • 0

Қызық қой адамның өмірі,
Өткен күн аққан су тәрізді.
Қанша рет өзгертіп өңімді,
Қанша рет бұзды екен қанымды...

Толық

Көңіл

  • 0
  • 0

Мен аға, ол бір маған қарындастай
Бір бүтін қайындай ек жарылмастай.
Сүюші едік, «сүйем» деп айтпаушы едік,
Сақтаушы едік жан сырын жазым баспай.

Толық

Дос ерлігі туралы

  • 0
  • 0

Мен сені не үшін дос деймін,
Өзіңнен өзгеге көшпеймін?
Жетерлік сенің де кемдігің,
Ұнайды әйтсе де ерлігің.

Толық

Қарап көріңіз