Өлең, жыр, ақындар

Тәңірбердіге

  • admin
  • 04.03.2024
  • 0
  • 0
  • 558
Байсып, паңсып,
Көрінгенге бәлсіп,
Өзі ғана келгендей,
Дүниеге жансып.
Маң-маң басып,
Мен-мендігі асып,
Мал бітті деп, көңілі
Көтеріліп тасып.
Бай-бай десе мастанып,
Мың теңгесін жастанып,
Ешкім тимей өзіне,
Ағайынға қастанып.
Өз тамағым тоқ деп,
Басымда қайғы жоқ деп,
Жақыны аттан жығылса,
Жаны ашымай “шоқ” деп.
Бай-еке десе, елігіп,
Қайырсыз малға желігіп,
Кеудесінен буынып,
Пыс-пыс етіп демігіп.
Өтірік жала жабады,
Біреуге көр қазады.
Отырғанда үйінде,
Ылдидың төрін алады.
Өтірік, өсек, дау десе,
Бәйге атындай шабады.
Қолыңнан келер түк те жоқ,
Осының маған болды кек.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ой

  • 1
  • 2

Қарасам қайғыртар жұрт бұл заманғы,
Салқын, қуыс — өмірі я қараңғы.
Білім де жоқ, білімге сенім де жоқ,
Өнерсіз қартаяр деп біл балаңды.

Толық

Адам — бір боқ көтерген боқтың қабы

  • 2
  • 1

Адам — бір боқ көтерген боқтың қабы,
Боқтан сасық боласың өлсең тағы.
Мені мен сен тең бе деп мақтанасың,
Білімсіздік белгісі — ол баяғы.

Толық

Лай суға май бітпес қой өткенге

  • 0
  • 5

Лай суға май бітпес қой өткенге,
Күлеміз қасқыр жалап, дәметкенге.
Сол қасқырша алақтап түк таппадым,
Көңілдің жайлауынан ел кеткен бе?

Толық

Қарап көріңіз