Ана туралы

АНА
Уа, тіршілік!
Жаңғырады мына дала
Құрсақ жарған сәбидей.
О, Жер-Ана!
Құшағыңда тербетесің
Нәрестені әлдилей.
О, жан ана!
Құшам сені, сүйем сені,
Ым-сырым!
Тәй-тәй басып сүйенгенім
Сенің ғана ұмсының.
Алпыс екі тамырымда
Айналады ұршығың.
Неткен құдірет еді сенің тылсымың!
О, жан ана,
Жүрегіме мына өмірдің ұстынын
Мейірім мен талғамын,
Мен өзіңнен алғамын.
Ғұмырыңның күш мұңын
Перзентіңе арнадың,
Әлі күнге
Бала болып қалғамын.
Қарыздармын
Ұйқысыз түн үшін шын!
Қарыздармын
Қарапайым ісіңнің
Осыншалық жасампаздығы үшін мың!
Адам затын құрсағыңа көтеріп,
Адамды адам етерлік,
Толғағыңа толғақ мұң мен шаттықты
Жасағаның – өр ерлік!
О, жан ана!
Әр сағатың, әр күн-айың хикая,
Балаң үшін арпалысқан мезгіл, кез.
Тынысымды тыңдап менің қисая,
Жылдар бойы жай таппады жаның таза өзгермес.
Әлі күнге, әлі бірде тынбайсың,
Көз ілмейсің, ойлайсың.
Өссем-дағы таудай биік талабым,
Ана, сенің жанарың
Алдында мен баламын...
Асыл анам, жан анам,
Құрсағыңда мұң-шаттық боп жаралғам,
(О, Тәңірім, адам еттің адамнан...)
Тұрлыбаев Үсен

---