Өлең, жыр, ақындар

Қошалақ тауы

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 814
Көкшіл төбе.
Тау деген құр атағы,
дала күні құсап күні батады.
Өзіне тән бірақ аң, құс, даусы бар,
кім біледі, бұ да содан тау шығар?!
Айналасы қобыраған жал-жал құм
Жел көтерген жалы сын-ды жалғанның.
Маңайымен салыстырсаң
әлгі көк
Жусан төбе — талай таудан мәндірек,
салмақтырақ,
атақтырақ.
Әңгі, ала
Қарғасының өзі қарар паңдана.
Жер отына хайуан біткен өшті аса:
Мортығын қой маңырап іздер, ешкі асап.
Қыран құсап қалықтайды торғайы,
Сарышұнағы қорсылдайды шошқаша.
Неткен тоқтық!
Тағдырына мәз бәрі,
дуадақтай — көбелегі жаздағы.
Бөксе артып ем — тарғыл тасы тоқтықтан
тулап-үркіп жығып кете жаздады...
Қошалақ-ай!
О, жаһанның мықтысы!
Қар, мұз түгіл, жарытпайды шық түсіп.
Мұнша аласа болмасаң сен,
келмес ед
көрген жанның басыңа бір шыққысы!
Бірақ, бірақ ойлап көрсең індете,
аласалық — адам кешпес мін бе екен?!
Әр бұтасы айдарлы, әрі кекілді —
жақсы ақынның қолтаңбасы секілді!
Күндемеңдер, ей, достарым, күндеме
төбесін тау жасайды деп бұл неге.
Аң, құсы бар, демек, ерек даусы бар
тау болса егер, кім біледі, тау шығар?
Төбе аз ба екен таудан биік заты,
ары, тау аз ба екен асыраған атағы —
бұ да соның бірі болып жатады.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен...

  • 0
  • 0

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен!
Мықтысың сен болаттан,
Осалсың сен шөлмектен.
Сөздің қасиетін сол

Толық

Март

  • 0
  • 0

Шәйі етегі сусырап аулада жүр Күншуақ,
Суырады көк сабақ әр жерді бір шымшылап.
Сары қаншық қыңсылап, қашқан болып арланнан,
Қапқан болып шаңқ етіп,

Толық

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге

  • 0
  • 0

Жұмсамаңдар, достарым, дәрігерге,
танысқанмын дәрінің бәрімен де.
Дала деген докторға көрінейін,
емделейін одан да барып елге.

Толық

Қарап көріңіз