Өлең, жыр, ақындар

Пискарев зиратында

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1506
Оқтан, аштық апаттан
Халі бітіп қаусаған,
Бейбіт күнді аңсаған,
Жатыр мүнда қанша жан.
Тамырлар қурап тартылып,
Шаңға аунап талай бас қалған.
Қызыл гүлдерге қан тұнып,
Қара тастарга жас тамған.
Жер жамылған қара гүл —
Өлімін жұрттың ауырлап.
Биікте Отан — ана тұр
Бейіттен бәрін танып ап.
Ұшқандай мұңның ұшқыны
Күрсінген шерлі кеудеден.
Соғыстың суық тыныштығы
Зиратты үнсіз тербеген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сезіну

  • 0
  • 0

Кеудеңді кейде басқан мұң,
Өзіңнен өзің езіліп.
Жерде тұрып аспанның,
Білесің жайын сезініп.

Толық

Мырза шөл

  • 0
  • 0

1
Онда мақта теңіз болып шулайды,
Ақ орамал көтереді, бұлғайды.
Бір ғажабы «шөл даланың» өзінде

Толық

Тас мешін туралы аңыз

  • 0
  • 0

Бір бүйірде жатқан алыс шалғайда
Топалаңдай тиді мешін Торғайға.
Жеті ағайын болып кенет жетті жұт
Жетеуінен құтылатын жол қайда?!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер