Балаң мұңайды.

Мама ! Бүгін балаң мұңайды,
Сұрамады адамдардан күн,айды.
Болашағым деп алаңдап құлының,
Қу тіршілік қамымен ұмытты ма құдайды.

Мама! Балаң бүгін жылайды,
Түзу жолда сүрінбестен құлайды.
Мән іздеген , мәнсіз жалған өмірде
Бір Құдайдан тыныштықты сұрайды.

Мама! Ұлың бүгін күрсінді,
Жалған өмір оған нағыз шын сынды .
Байқамады жақсы менен жаманды ,
Бөле алмай таза менен кір сынды.

Мама ! Ұлың бүгін жеңілді ,
Ақтамады өзің сенген сенімді .
Тік жүр деп ең , түсірместең еңсеңді ,
Ол жүр мұңды , толтыра алмай кеміңді

Мама ! Балаң сондай жаман ба?
Қатыгез бе , әлді қатты адам ба?
Үйреніп ем бар мейрімді өзіңнен ,
Мейірімді жатқыздығой жаман ға.

Мама ! Айтшы енді не стейін ?
Жүрек өшік, ми мен жұмыс стейін.
Ақымаққа , балалыққа салынбай .
Жеті өлшемей , шешімімді кеспейін.

Мама! Сағындым жылуыңды
Күлімдеп үнсіз қарап тұруыңды
Сағындым мандайымнан искеп тұрып
Құлыным деп ақ жүрекпен күлуіңді.

Мама ! Барайыншы қасыңа
Келді бе деп әуреленбе , тасыма
Мама бір құшағың бір искеуің жетеді
Менің қайран жолсыз қара басыма

Мама ! Неге , неге мен алыстамын ,
Басты ғой неше қадам шалыс , жаның
Сондада шыдадым ғой ,
Шыдадым ғой ешкімнен қалыспадым

Мама ! Келші басшы мама құшағыңа
Сынды ғой қанатым ұшарымда
Жерде жатып құз басына қарай берем
Өмірім енді мені түсірмеші тұзағыңа

Мама сағындым

---