Өлең, жыр, ақындар

Достарға

Асылдың сынығындай құлатуға қимаған,
Узіліп түссем үміт отын сыйлаған.
Шабытым шауып арнаймын бұл өлеңді,
Достарға талай ақын жыр жырлаған.

Кеудесін тосып, қиындыққа жол бермей,
Атқан оқты қағып өзгеге тең келмей.
Ашу ыза бұлықса да, сабырға салып,
Жаққан шамды сөндірмей сөзге ермей.

Достарым, бақыттың бағында жүрші,
Өзгенің емес өз өміріңді сүрші.
Сүрініп жатсаң, демеп жіберемін барынша,
Айналайын досым, менде болмаса да сенде болсыншы.

Тірі болшы досым, ірі болшы,
Фирдауыстың есігін ашар бірі болшы.
Бұл әлемде мәңгілік ештеңе жоқ,
Бұл өмірде, келесі де дос тағы болшы.

Қателеспеймін десем де қателесем,
Айқара ашып жүректі барыммен сенем.
Ауыр болмас достарым еркелесем,
Барым осы, басқасы жоқ мендегі әлем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз