Мүсінші

Ұлыларды ұйқыдағы мәңгілік,
Оятқандай мүсіндепсің ән қылып.
Құдіретің болмаса егер осынша,
Кетер ме еді тас тұлғаға жан кіріп.

Қайырмасы:
Ей, не аяулы, ғұламасын халықтың,
Дарыныңмен заманыңа таныттың.
Риза болған ұлы есімдер сені де,
Көтеріп тұр тұғырына даңқтың.

Шыңғыс тауы бөктерінен, алыстан,
Заманында «мыңмен жалғыз алысқан»
Ел төрінен орын алып тұр Абай,
Арманды күн, ұрпағымен табысқан.

Қайырмасы

Қола мүсін көрінсе де тұңғиық,
Қиялыңа жіберердей нұр құйып.
Шығыстың бір жұлдызындай жас Шоқан,
Терең ойдың құшағында тұр ұйып.

Қайырмасы

---