Арманың бар ма, хан ием...

Қалданменен ұрысып,
Жеті күндей сүрісіп,
Сондағы жолдас адамдар:
Қаракерей Қабанбай,
Қанжығалы Бөгенбай,
Шақшақұлы Жәнібек,
Сіргелі қара Тілеуке,
Қарақалпақ Қылышбек,
Тігеден шыққан Сатай, Белек,
Шапырашты Наурызбай,
Қаумен Дәулет қасында,
Бақ-дәулеті басында.
Сенгібай мен Шойбек бар,
Таңсық қожа, Мәмбет бар,
Қасқарауұлы Молдабай,
Қатардан жақсы қалдырмай,
Айнақұл Бәти ішінде,
Өңкей батыр жиылып,
Абылай салды жарлықты.
Қалдан ханды қашырып,
Шеп салған жерін бұздырып,
Ұрысты қатты қыздырып,
Қасым ханнын шешесін
Хан Абылай алған-ды…
Жәбірлеген қалмаққа
Тырнағын қатты батырды.
Бұзылып қалмақ кеткен соң:
«Өңкей батыр, жиыл!» – деп,
Хан Абылай шақырды.
Бір төбеге жиылды,
Құм төбедей үйілді.
«Бөліске олжа түссін!» – деп,
Хан Абылай бұйырды.
Басыңа біткен күніңіз,
Құтты болсын ұлыңыз.
Хан Абылай атандың,
Дүниеде шықпай мініңіз.
Алтын тақтың үстінде
Үш жүздің басын құрадың.
Жетім менен жесірге
Ешбір жаман қылмадың.
Әділетпен жүрдіңіз,
Әдепті іске кірдіңіз.
Арманың бар ма, хан ием?
Мәртебелі төбеге
Жауыңды алып жайладың,
Жеті күн кіріп ұрысқа,
Өлімге басың байладың.
Айтар сөзім осы-дүр,
Ақылың бар хан едің,
Мұның түбін ойлағын.

---