Көңіл — күрең

Көңіл — күрең, жүрем сүрең — жайдан жай.
Өмір — сұр рең, қайдан табам жайлы жай.
Шықтым іздеп, дала кезіп — жағажай.
Мәні қайдам, жағажайға толған лай.

Толғанайын, ойланайын тоқтамай.
Тырысайын, шынығайын, жай жатпай.
Бірақ бұдан түк шықпайды, әттең-ай.
Ақыр соңы жетеміз ғой таянбай.

Әрлі-берлі жүрсем дағы — дым таппайм,
Көздегенім бер жағында, жетсем — бай.
Берілмесең жетесің. — деп сыр айтты,
Мына түрім — жететұғын емес-ай.

Кемел — керең, қайда әлем — қайда біз.
Қалдық сүрең; артта, жайда — күрең күз.
Жетсең бекер яки секер болар мұз,
Соңы дұрыс таңдай алсаң болдың тұз.

---