Өлең, жыр, ақындар

Назым хикметтің сөзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 1
  • 4342
Будақтайды көкте бұлттар,
Жерде теңіз шудаланған.
Қалтылдайды жағада жар,
Толқын ұрып бұйраланған.
Ар жағында Стамбул тұр,
Кірбің тартқан күңгірттеніп.
Үсті-басы бір буалдыр,
Жатқан жандай бұлт бүркеніп
Туған елдің тұлғасына,
Қарап теңіз кемерінен.
Ақын тұр таң шұғыласында,
От ұшқынды өлеңімен.
Желқайықтар долы ағында,
Келе жатыр сеңдей шұбап.
Балықшылар қолдарында
Лапылдаған бір-бір шырақ.
Балықшылар келе жатыр.
Барлығы да бір тілекте.
Әрі ақын, әрі батыр
Қол созады Хикметке.
Тұрды ақын сол оттардай,
Қолына ұстап ел намысын.
Түріктер тұр солдаттардай,
Тыңдап оның өр дауысын.
Көтеріңдер өмір отын,
Ең биікке бір де іркілмей.
Көтеріңдер,— дейді ақын,
Бостандықтың бүркітіндей.
1951



Пікірлер (1)

Аружан

Зор

Пікір қалдырыңыз

Қиял

  • 0
  • 1

Мың құбылып өзгересің күніне,
Түсінуге қиын сенің тіліңе.
Көкке барып бұлт үстінен секіріп.
Сүңгисің сен тұңғиықтың түбіне.

Толық

Қаратау

  • 0
  • 3

(Ғабит Мүсреповке)
«Басынан Қаратаудың көш келеді...»
Осы еді ата-баба ескі өлеңі.
Жатталып көне дала көкірегінде

Толық

Бұғылы

  • 0
  • 0

Сандық тасты аспанмен жалғастырып,
Құйылады құпия ауа мөлдір.
Бұғылыда күз отыр малдас құрып,
Денесіндей бұғының ала теңбіл.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар