Өлең, жыр, ақындар

Бала тағдыры

Қала шетінде, шағын үй тұр,
Сол ішінде бала отыр, не істеген баласы сонша,
Ана - шараппен, әке - мұз сияқты,
Білді бала - ешкім құтқармайды.

Ана айқалады, кесесің лақтырды.
Әке жауап берді, тағы ұрысты.
Бала бұрышта тығылып отыр,
Сынық тілде дұға оқыды.

«Құдайым, тыныштық берші үйге,
Түнде ұрыссыз бізде ұйықтайық.
Анамыз бізді еске алсын.», -
Бірақ аспаны үнсіз қалды.

Інім кішкентай , өзі оттай,
Ал мен оны қорғайтын сауыттай.
Екеуіміз тығылып, ұрыстан жасырындық.
Әке қарқылдап, бау етіп түйгенде.

Жеті-бес жаста ересен мен болдым.
Қорқып,дауыссыз демалуды үйрендім.
Мен білдім «Жылама, шақырма, айғалама» сөздерді.
Жылағанын - естімиді.Айқаласаң - түсінбейді.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қалай кеткен еді бәрі

  • 1
  • 0

Қалай кетті, жазған едім күн нұрын,
Қалай кетті, өлтірген еді сайгүлігің.
Күн нұрын да, сәулесін де салғам ем,
Біткен енді, Құдай сыйың өз бұзды.

Толық

Балалық шағым, қайда кеттің

  • 1
  • 0

Балалық шағым, қайда кеттің,
Тастап кеттің сен мені.
Балалық шағым,маған неге келмедің,
Басымнан кетті үміт нөсері.

Толық

Ұлағатты тарихым

  • 1
  • 0

Қазақстан туған жерім,
Осы жерде туылдым.
Менің жерден күштірек,
Ешбір елді білмеймін.

Толық

Қарап көріңіз