Өлең, жыр, ақындар

Әбіқай

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2221
Сөз келсе сыпайы боп сызылмаған,
Әбіқай от жалынды қызулы адам.
Отырған көбінесе өлең жасап,
Ұйқасы балталаса бұзылмаған.
Денесін құрастырып өлең деген,
Үн, тілсіз әр дыбысқа елеңдеген
Үйінде құр сүлдесі, жаны аспанда
Жоғары шырқап бірде төмендеген.
Әбіқай сыншыл адам, сыршыл адам,
Қөз жасын құйып, төгіп жыр шығарған.
Өзінің заманында бәйге бермей,
Бір емес, шаршы топта мың сыналған.
Әбіқай ешбір жырды ұнатпаған,
Ақында тек Абайға тұрақтаған.
Қаламын лақтырғанда кәрі тарлан
Абайға басын иіп құлап қалған.
— Не керек босқа шауып көппен бірге,
Дегенде қарт Әбіқай шөккен мүлде.
Жанында жатыпты өлең жасырынып,
Көгеріп көңілінің көктемінде.
Болса да біраз жылдар өзі өлгелі,
Артында Әбіқайдың сөзі өлмеді.
Айтады ақсақалдар сейлейді деп,
Торғайдың Әбіқайша өзендері.
1956



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғабдолға

  • 0
  • 0

Сен жоқсың —
Сайранды салатұғын,
Таксиді байлап қойып,
Қақпаны қағатұғын.

Толық

Сағыныш

  • 0
  • 0

Адамдық ізгі жүрек ары үшін,
Қорғасам қан майданда ел намысын.
Сарғайып атқан таңдай сәуле беріп,
Сақтаған сары алтындай сағынышың.

Толық

Мен москва қолтығында

  • 0
  • 0

Мен қазір Москваның қолтығында,
Жүземін Москва өзен толқынында.
Жүйткідім көктен түсіп, жер астымен,
Кеудеме кең ауасын толтырдым да.

Толық

Қарап көріңіз