Өлең, жыр, ақындар

Сөнбейтін жыр

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 1882
Баяғыдай күн шашқан күмістерді,
Баяғыдай сырласқан шығыс желі.
Бірақ көзге түспейді тағы да бір
Өлең соққан заводтың жұмыскері.
Жүрмеді ол жайына жанын бағып,
Түсті майдан күреске дабыл қағып.
Жатыр ұйықтап жорықтан оралғандай
Туған аспан астында дамыл алып.
Қарауытып қабағы жағалай жар,
Күрсінеді алыста ағады Айдар.
Комиссарын күзеткен солдаттардай
Жас қабырды қоршайды қарағайлар.
Жылдар ұшып жалында арғымақтың,
Өзгергенмен өмірде бәрі заттың.
Өлең қалар өзгермей өз күйінде,
Кеудесінде күмбірлеп табиғаттың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Магнит аспаны

  • 0
  • 0

Ұласып жалын бұлтпенен,
Тау үстіне бекінді.
Комбинат түсі күп-күрең,
Айбынын атқан секілді.

Толық

Жүзім – жұлдыз анар – таң

  • 0
  • 0

Толқисың бұлттай көк жібек,
Шеберсің көрген қалар таң.
Күніңдей ыстық елжіреп,
Жаясың құшақ, Самарқан.

Толық

Мүслима

  • 0
  • 0

Ұшқанменен басыңнан ерте көктем,
Тастаса да қанша жаз,
Күзді артына.
Еламан еркелеткен

Толық

Қарап көріңіз