Ұстаз

Пушкин менен Лермонтовты сыйға алып,
Келді бір күн кең далаға Иванов.
Аңқылдаған ақ көңілді жан екен,
Бүкіл торғай қарсы алды жиналып.
Сол Иванов ұзын бойлы, иықты,
Жылы жүзбен жұрттың бәрін ұйытты.
Қарапайым мінезімен аз күнде,
Болып алды бұл далаға сүйікті.
Торғайымның аңкылдаған қарттары,
Кісілігін, кішілігін мақтады.
Балаларын апарды оның алдына,
Деп,- осыдан орысша оқы, хат таны?
Қараңғыда жарқыратқан жол үстін,
Бұл далаға болды тұңғыш ол ұшқын.
Торғайлықтар тұңғыш рет оқыды
От өлеңін озық ойлы орыстың.
Ондайлардың белгілі сол тұста азы,
Дамыл таппай өтті қарттың қыс-жазы.
Россияның сахараға жіберген,
Кетпейді естен алғашқы сол ұстазы.

---