Өлең, жыр, ақындар

Өзбекістан

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 6605
Түркістанның қақпасынан түнде өттім,
Регистанға жеткенше әлі жол ұзақ.
Жүрегіңнің жалыны екен, білмеппін, Өзбекістан!
Соғып тұрған аңызақ.
Жатыр ара жинамаққа күндіз бал,
Шайқалмайды алма ағаштың бұтағы.
Таң алдында жанады ақық жұлдыздар
Ұлықбектің жазып кеткен кітабы.
Қарайды ол сонау биік шоқыдан,
Көкжиектің кемерінен көз алмай.
Шашырайды Фархад ГЭС-тің отынан,
Ала сәуле ұшып алтын тозаңдай.
Көз алдында мың құбылып тұрады
Өзбекістан өрнегіндей кілемнің,
Жел де енді саяхатқа шығады
Қырмызыдай сүйіп қызыл гүл ернін.
Көріскенше асығады жан-жүрек,
Тарс-тұрс ұрып тар кеудеге сия алмай.
Өзбектердің сөзі майда тал жібек,
Үлбіреген, мөлдіреген қиялдай.
Алтын арай — алтын анар бар қыстақ,
Төс төбеден төгіледі жүзімі.
Күн шырағын көтерілді қолға ұстап,
Өзбектердің құшағындай қызуы.
Түркістанның қақпасынан түнде өттім,
Регистанға жеткенше әлі жол ұзақ.
Жүрегіңнің жалыны екен білмеппін, Өзбекістан!
Соғып тұрған аңызақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түбір

  • 0
  • 9

Көрінеді
Орманнан
Түбірлер.
Айрылған

Толық

Жусан

  • 1
  • 1

Өне бойы иіп тұрған сүт ағын,
Жиып алған бүкіл дүние жұпарын.
Етпетімнен жата қалып таңертең
Мен жусанның ащы иісін жұтамын.

Толық

Жеке шумақтар

  • 0
  • 0

Ақын жасау қолында емес сыншының,
Тілді жасау қолында емес тілшінің,
Халық өзі тіл мұхитын ағызып,
Халық өзі тұрғызады жыр шыңын.

Толық

Қарап көріңіз