Өлең, жыр, ақындар

Өзбекістан

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 6557
Түркістанның қақпасынан түнде өттім,
Регистанға жеткенше әлі жол ұзақ.
Жүрегіңнің жалыны екен, білмеппін, Өзбекістан!
Соғып тұрған аңызақ.
Жатыр ара жинамаққа күндіз бал,
Шайқалмайды алма ағаштың бұтағы.
Таң алдында жанады ақық жұлдыздар
Ұлықбектің жазып кеткен кітабы.
Қарайды ол сонау биік шоқыдан,
Көкжиектің кемерінен көз алмай.
Шашырайды Фархад ГЭС-тің отынан,
Ала сәуле ұшып алтын тозаңдай.
Көз алдында мың құбылып тұрады
Өзбекістан өрнегіндей кілемнің,
Жел де енді саяхатқа шығады
Қырмызыдай сүйіп қызыл гүл ернін.
Көріскенше асығады жан-жүрек,
Тарс-тұрс ұрып тар кеудеге сия алмай.
Өзбектердің сөзі майда тал жібек,
Үлбіреген, мөлдіреген қиялдай.
Алтын арай — алтын анар бар қыстақ,
Төс төбеден төгіледі жүзімі.
Күн шырағын көтерілді қолға ұстап,
Өзбектердің құшағындай қызуы.
Түркістанның қақпасынан түнде өттім,
Регистанға жеткенше әлі жол ұзақ.
Жүрегіңнің жалыны екен білмеппін, Өзбекістан!
Соғып тұрған аңызақ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бұғылы

  • 0
  • 0

Сандық тасты аспанмен жалғастырып,
Құйылады құпия ауа мөлдір.
Бұғылыда күз отыр малдас құрып,
Денесіндей бұғының ала теңбіл.

Толық

Алатау

  • 0
  • 1

Жұлдыздарға тіреп қойып асқарын,
Бұлақтармен жазып өмір дастанын,
Бүкіл қазақ кеудесіндей Алатау —
Күншығыстың көтеріп тұр аспанын.

Толық

Татар қызы ғалибану

  • 0
  • 2

Торғайда сені көргенім,
Сонау бір бала шағыңда.
Борығын тарттық көлдердің,
Жүзгенде дала сағымға.

Толық

Қарап көріңіз