Жел еседі

Сайын белді сапырып жел еседі,
Өршеленіп, өрекпіп егеседі.
Аспаннан айдап келген қара бұлттай,
Шақырып бермейді екен неге сені?..
Бір шағыл бір шағылды жатыр ықтап,
Мұндайда жарытпайды ақын ұйықтап.
Жас баладай кейде бір жылап күлген,
Тереземді сабайды сақылықтап!..
Су-су етіп ысқырып, өңірге еніп,
Сумаңдайды, тайраңдап, көңілденіп.
Өзегімде ескендей өзгеше жел
Өтіп бара жатқан бір өмір болып!..
Құм ағады, толқындай сапырылып,
Жел тынатын емес-ау ақыл ұғып.
Көкірегімді тырналап аш бөрідей,
Өзегімде өзге жел жатыр ұлып...
Сайын белді сапырып жел еседі,
Жел еседі, секілді ел өсегі.
Шақырып келген бұлттай әлдеқайдан,
Шақырып бермейді екен неге сені?!...
* * *
Асықтырып мені алға бір арманым,
Сезбедім сонау шыңда қыран барын.
Өз отына бұл жүрек өзі өртеніп,
Кетер ме екен?!
Дүние-ай, біле алмадым!..
Шақтарым қорқынышты тыншымаған,
Ойларым ұйқы бермей шымшылаған.
Төсектен қарғып тұрып, бұрқырамай,
Шабыттың қызуына кім шыдаған.
Сезімге жұлдыздардай жағылып шам,
Кетесің тасқындатып, ағылып сәл.
Сонан соң уһ дейсің бір сылық түсіп,
Жан жүрек құралғандай шағылып сан!
Алыстап арманымның шырқау шыңы,
Көкірегімнен ұйысқан бұлтты аршыды.
Сыртқа солай өлеңмен шығарасың
Тұнып қалған көздегі бір тамшыны...
* * *
Көңілім,
Жай таппайсың сонша неге,
Қалжырап ауыр ойдан қалса дене.
Көктемнің кетіп қалған қазы қайтып,
Көк шалғынды бұлаққа назын айтып!
Көңілім,
Жай таппайсың сонша неге?!
Көңіл-ай,
тыншымайсың алабұртып,
Секілді жел көтерген бала бүркіт.
Тамызып таңғы үміттің отын іштен,
Арының аяқталар өкінішпен!
Көңіл-ай, жай таппайсың алабұртып.
Көңілім, қойғаның не тынышталмай,
Бұлбұлдай болам деп пе ең, күміс таңдай.
Шөлдеп жүріп, қай қолдан сусын іштің,
Шалғы тиген қияқтай сусып ұштың,
Көңілім қойғаннан соң тынышталмай!...
* * *
Тыныш тапсам, сені ойламан деген ем,
Аласұрам айлы түнде неге мен.
Аударылып кеткенімді білмедім,
Асау сезім толқынымен тебеген...
Тыныш едім,
Саған өлең арнамай,
Тыныш еді, ұйқыда еді бар маңай.
Сезім шіркін бір жел соғып тағы да,
Сабағынан үзіліп жатқан алмадай!..
* * *
Сенің отты жанарыңның ішінен,
Мен өзімнің суретімді көрем де.
Айтпасаң да бәрін, бәрін түсінем,
Жоры мейлің ессіз меңіреу кереңге!..
Тағдырымыз иілмеуге бәстескен,
Жүрегіміз серттей берік үкімді ап,
Менің отты махаббатым өшпестен,
Жанарыңда жанып жатыр шытырлап!..
* * *
Көзіме бір көрінбей-ақ кеттің-ау,
Көңілде жүр көлеңкедей көп құрау.
Маңдайымды басып тұрып кеудеңе,
Өксіп-өксіп жылап та алғым кеп тұр-ау!
Үміттей боп көк қойнына батқанда ай,
Ән тілеген,
Сән тілеген бақтардай.
Өз алдыңда алсам деп ем жаңғырып,
Асқар таудан құлап түскен ақ таңдай...
* * *
Кешегі атқан таңдай әсемдігің,
Қалайша айтшы, достым, бәсең бүгін.
Әлде кеп біреу сені налытты ма,
Сол,
Сонау қайда сұлу әсерлі үнің!
Қалайша айтшы, достым, күз көңілің,
Көңілдің сәл нәрсеге үзбе гүлін.
Кел, кәні кешегідей толқып тасып,
Әніңнен арманыңның ізде гүлін!
Қиялың қалсып артта сағым құшқан,
Жел көңіл, қай-қайдағы алып ұшқан.
Соншама неге, жаным тұнжырадың,
Тұра ма, әлде, бұл өмір сағыныштан!..
Айтшы, бұл мұңаятын кезің бе еді,
Сыр қайда сыбызғыдай сезімдегі.
Жаныңды сыртқа жайып жария етті-ау,
Кінәсіз бір тамшы жас көзіңдегі.
Кешегі атқан таңдай әсемдігің,
Қалайша, айтшы, достым, бәсең бүгін.
Әлде кеп біреу сені налытты ма,
Сол, сонау қайда сұлу әсерлі үнің!..

---