Өлең, жыр, ақындар

Шал мен келіні

  • 24.03.2018
  • 0
  • 0
  • 7160
Шал ыңқылдап, жоқ шыдам,
Ауырады ыңыранып.
Кепкен дене, сіңір жан,
Бірде суып, бір жанып.
Шалда түнде жоқ дамыл,
Тынбай сусын сұрайды.
Жылап, зарлап, келін жүр,
Көзінен жас бұлайды.
Шалды айнала жүгіріп,
Кемсең - кемсең жылайды.
Түнде тұрып, жығылып,
Дат қылады Құдайды...
Екі өкпесі қысылып
Кетті шалдың сорлының.
Кеткен кезде тұншығып,
Келін даусы болды жым.
Лоқсып - лоқсып қан құсып,
Шал тыншыды азырақ.
Келін көзден жас ыршып,
Қоя берді азынап.
− Мұнша бейнет мойнымда,
Тәңірі, саған не жаздым?
Арылмаған соры ма
Мен сықылды бейуаздың?
− Қой, жылама, сабыр ет,
Десті абысын - ажындар,
Ауру өле бермек пе?
Атаң байғұс жазылар.
Сонда келін сөзі кеп:
− Сорлатқаны Құдайдың,
Осы әтиім тезірек
Өлмегенге жылаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңілдің жүгірісі

  • 1
  • 3

Зыр айналып тоқтамай,
Үмітке мініп жүр көңіл.
Қайдағы ойланып жоқтамай,
Қайтсін, таппақ қызыл гүл.

Толық

Жанартау

  • 0
  • 0

Зәулім-зәулім заңғар тау
Шығыс-батыс шегінде,
Лапылдақ жалын, іші қау
От ойнақшыл тегіңде.

Толық

Күйге

  • 0
  • 1

Күй, сені тәтті көрем жаным сүйіп,
Тыңдаймын тыным алмай,жанып, күйіп,
Өмірдің сырын ашып жүрегіме,
Музаның өміріне басымды иіп.

Толық

Қарап көріңіз