Өлең, жыр, ақындар

Шал мен келіні

  • 24.03.2018
  • 0
  • 0
  • 7008
Шал ыңқылдап, жоқ шыдам,
Ауырады ыңыранып.
Кепкен дене, сіңір жан,
Бірде суып, бір жанып.
Шалда түнде жоқ дамыл,
Тынбай сусын сұрайды.
Жылап, зарлап, келін жүр,
Көзінен жас бұлайды.
Шалды айнала жүгіріп,
Кемсең - кемсең жылайды.
Түнде тұрып, жығылып,
Дат қылады Құдайды...
Екі өкпесі қысылып
Кетті шалдың сорлының.
Кеткен кезде тұншығып,
Келін даусы болды жым.
Лоқсып - лоқсып қан құсып,
Шал тыншыды азырақ.
Келін көзден жас ыршып,
Қоя берді азынап.
− Мұнша бейнет мойнымда,
Тәңірі, саған не жаздым?
Арылмаған соры ма
Мен сықылды бейуаздың?
− Қой, жылама, сабыр ет,
Десті абысын - ажындар,
Ауру өле бермек пе?
Атаң байғұс жазылар.
Сонда келін сөзі кеп:
− Сорлатқаны Құдайдың,
Осы әтиім тезірек
Өлмегенге жылаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күн боламыз

  • 0
  • 10

Туғанбыз күн нұрынан күн боламыз,
Нұр шашып қараңғыны жарқ етіп.
Ту ұстап, тұлпар мініп толғанамыз,
Көк жерді көміп нұрға, қарық етіп.

Толық

Көкшетау

  • 0
  • 0

Көкшетау - Ілияс Жансүгіров
Таудағы тасқындаған ағын судай,
Өлеңім басталады таудан ұдай.
Әсемін әңгіменің көп таратқан

Толық

Ақынға

  • 0
  • 0

Ақыным! Бұлдама елдің махаббатын,
Мақтаулар масайрасқан аз тұратын,
Естірсің есер сотын, көп күлкісін,
Бол бірақ өзің, тыныш, берік, салқын.

Толық

Қарап көріңіз