Өлең, жыр, ақындар

Шал мен келіні

  • 24.03.2018
  • 0
  • 0
  • 7604
Шал ыңқылдап, жоқ шыдам,
Ауырады ыңыранып.
Кепкен дене, сіңір жан,
Бірде суып, бір жанып.
Шалда түнде жоқ дамыл,
Тынбай сусын сұрайды.
Жылап, зарлап, келін жүр,
Көзінен жас бұлайды.
Шалды айнала жүгіріп,
Кемсең - кемсең жылайды.
Түнде тұрып, жығылып,
Дат қылады Құдайды...
Екі өкпесі қысылып
Кетті шалдың сорлының.
Кеткен кезде тұншығып,
Келін даусы болды жым.
Лоқсып - лоқсып қан құсып,
Шал тыншыды азырақ.
Келін көзден жас ыршып,
Қоя берді азынап.
− Мұнша бейнет мойнымда,
Тәңірі, саған не жаздым?
Арылмаған соры ма
Мен сықылды бейуаздың?
− Қой, жылама, сабыр ет,
Десті абысын - ажындар,
Ауру өле бермек пе?
Атаң байғұс жазылар.
Сонда келін сөзі кеп:
− Сорлатқаны Құдайдың,
Осы әтиім тезірек
Өлмегенге жылаймын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Анам тілі

  • 1
  • 30

Қадірлі, бағасы алтын анам тілі,
Сенімен бағаланған балаң түрі.
Төрт бөліп түн ұйқысын жұбатам деп,
Сенімен әлдилеген анам мені.

Толық

Гүл

  • 1
  • 0

Ұмытылып сенген гүл
Қалыпты кітап ішінде.
Ғажап! — Қиял қозғап тіл
Дедім қарап түсіне:

Толық

Біздің жазда

  • 1
  • 4

Бозторғай шырлап, жаз құсын жырлап,
Үйрек сытырлап, қаз пырлап,
Түйе боздап, қой қоздап,
Жылқы азынап, жел маздап,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер