Өлең, жыр, ақындар

Өзімен сын

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 5545
Кестелеп көкірегімнен шырайлы өлең,
сырласып жүрмеймін бе Күн, Айменен.
Қазақтың бар салмағы маған ғана
түскендей болып неге жылай берем?
Қарным тоқ.
«Садақа, - деп – бастан құлақ»,
жетпей ме жырдан мәңгі тапсам мұрат.
Шырқырап шындық іздеп жүргенімше
жатқандай тас төбемнен аспан құлап?
Байлықтың өспесем де кешіп селін,
халқымнан «Әй, кәпірді» есітпедім.
Жамаймын, бітеймін деп не жыным бар
басқаның жыртығы мен тесіктерін.
Жарқылдап қол ұстасып таңдай жырмен
жүрсемші, кіл есімнен танбай мүлдем.
Жердегі қасіреттен адамзатты
бәрібір азат ете алмаймын мен.
Жаға алман ханға, кетсем де арам өліп,
көрінсем халқым бірақ қалады оңып.
Бейшара басшыларды сынап қайтем,
бәрібір кетпейді олар дана болып.
Ел кегін алам демей езден ана,
жүргенім жақсы шықпай селге дара,
десем де, өзгеретін түрім бар-ау
Аспан мен Жер ауысқан кезде ғана.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шындық

  • 0
  • 0

Сырт көзге өз-өзімнен мықтысынып,
төрт жағым құбыладай көрінуге
немесе жиын-кеште жұрт тұшынып
тыңдардай ән боп шалқып төгілуге

Толық

Он екі жыл өткенде

  • 0
  • 0

Айнакөл жатыр бабында,
Баяғы қалпы - көркі күн...
Тоқтаған мынау шағыңда
Неге сен қайта толқыдың?

Толық

Қазақтың дәстүрлері

  • 0
  • 0

Қазақтың дәстүрлері
Қазақтың әдеті көп дәстүрі мен,
мен-дағы оның бәрін жақсы білем.
Фариза Оңғарсынова

Толық

Қарап көріңіз