Өлең, жыр, ақындар

Жыр жазу деген – азап, от

  • 30.03.2018
  • 0
  • 0
  • 6387
Жыр жазу деген – азап, от
әйел боп туған болмысқа,
жаныңда титтей маза жоқ,
жолың да тайғақ, қол қысқа.
Табиғатыңнан шыға алмай,
әйелдігіңе тұсалып,
талантың арбап жыландай
шағады сені құса ғып.
Көңілің өсер, жоқ тағат,
құштырар дауыл, өртін де.
Әйелдік тағдыр ноқталап
сүйрейді болмыс-төркінге.
Жазымыштың әнін тыңдатқан
балапан – балғын балаң бар.
Күймесі жырдың бір жақтан
қоңыраулатып тағы арбар.
Екі ұдай сезім. Шарқ ұрып,
ғұмырың солай тынады-ау.
Бір өрттен қашсаң шарпылып,
алдыңнан шығар бір алау.
Азаппен атқан таң аз ба,
жарқ етіп кейде жыр-үміт.
Беттегім келмей қағазға,
ас үйге кетем жүгіріп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қарғыс

  • 0
  • 0

Отаным, саған ант етем:
от жанарыңа қан тұнған,
күл-талқан мынау калпыңнан
арылар бір күн туады,

Толық

Баланың еркелігін

  • 0
  • 1

Баланың еркелігін
шытынап, көтермейміз.
Үш жаста-ақ ел сенімін
ақтаса екен дейміз.

Толық

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!

  • 0
  • 0

Шеберсің-ау, табиғат, шіркін, ана!
Алмасса да сан заман ғұрпы жаңа,
заңдылық бір: қояны қойдан бөлек,
жуыспайды батардай бір күнәға,

Толық

Қарап көріңіз