Өлең, жыр, ақындар

Жалқы мен тобыр

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 5947
«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.
Жан жетпегенмен жүйрікке,
ызыңдар зулап соңында оқ.
Сыйламастардан сый күтпе –
кемеңгер – жалқы, тобыр көп.
Бір өзі көкке өрлей ме,
кездеспей жолында орсыз жер.
Тобырға мазақ ол кейде, -
өзімізбен бірдей болсын дер.
Тумысы бөлек кемеңгер
көсем болуға ұмтылмас.
Қара бас қамын жегендер
қарекет етуден бір тынбас.
Өтсе де өмірі: алды жар,
тылсым ба маңы, сор ма арты,
халқының даңқын қалдырар
түбінде әйтеуір сол жалқы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жантолының монологы

  • 0
  • 1

Ей, ақындар, серілер!
Отырсыңдар ма алқалы топқа сөз маржандарын тізбектеп,
бұл дүниенің мықтылары деген біз деп тек.
Әр жерден жиған «асыл» ойлары таусылып қалған жоқ па деп,

Толық

Өмірдің желе-жортағы

  • 0
  • 0

Өмірдің желе-жортағы
толтырып шаңмен қолқаны,
тілдегенменен ортаны,
адамның бәрі өлердей

Толық

Атырау — әнім

  • 0
  • 0

Атырау — арқа сүйер тірегімдей,
көңілі, құшағы ыстық Күн еліндей.
Қос құрлық қол созады бір-біріне
табысқан ғашықтардың жүрегіндей.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар