Өлең, жыр, ақындар

Жалқы мен тобыр

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 5966
«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.
Жан жетпегенмен жүйрікке,
ызыңдар зулап соңында оқ.
Сыйламастардан сый күтпе –
кемеңгер – жалқы, тобыр көп.
Бір өзі көкке өрлей ме,
кездеспей жолында орсыз жер.
Тобырға мазақ ол кейде, -
өзімізбен бірдей болсын дер.
Тумысы бөлек кемеңгер
көсем болуға ұмтылмас.
Қара бас қамын жегендер
қарекет етуден бір тынбас.
Өтсе де өмірі: алды жар,
тылсым ба маңы, сор ма арты,
халқының даңқын қалдырар
түбінде әйтеуір сол жалқы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көгершіндерім

  • 0
  • 0

Көгершіндер, көгершіндер көп менде,
келеді олар сағындырып көктемде.
Көк жүзінде қалықтайды қуанып,
самал желпіп, күннің нұры өбкенде.

Толық

Сабақ

  • 0
  • 0

Сыйлағанмен жаманды
сыйласың болып жарытпас.
Жас жуғанда жанарды,
қимасың да қамықпас.

Толық

Жер ортасына келгенде

  • 0
  • 0

Жер ортасына келгенде
пайда болды бір құзыр:
өңешім бе, кеудем бе –
өртейді кеп бір қыжыл.

Толық

Қарап көріңіз