Өлең, жыр, ақындар

Жалқы мен тобыр

  • 31.03.2018
  • 0
  • 0
  • 5616
«Жұрт неге маған жауықты»,
деп өзің босқа кішірме.
Талантты болу қауіпті
талантсыздардың ішінде.
Жан жетпегенмен жүйрікке,
ызыңдар зулап соңында оқ.
Сыйламастардан сый күтпе –
кемеңгер – жалқы, тобыр көп.
Бір өзі көкке өрлей ме,
кездеспей жолында орсыз жер.
Тобырға мазақ ол кейде, -
өзімізбен бірдей болсын дер.
Тумысы бөлек кемеңгер
көсем болуға ұмтылмас.
Қара бас қамын жегендер
қарекет етуден бір тынбас.
Өтсе де өмірі: алды жар,
тылсым ба маңы, сор ма арты,
халқының даңқын қалдырар
түбінде әйтеуір сол жалқы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қанат хикаясы

  • 0
  • 0

(Жаңа жылдық ертегі)
Арасымен орманның,
белес-белес жолдардың,
теңізді де бір аттап

Толық

Махаббат

  • 0
  • 0

Сен болдың жалғыз тұрағым:
Сен болдың жалғыз шырағым.
Қолым жеткенге сене алмай,
Шаттанғанымнан жыладым.

Толық

Әйелдің ойы

  • 0
  • 0

Тарс жауып есікті, біржолата кеттің сен,
қайтем аппақ сезімді жазғы құйын
деп білсең.
Ұмыттың ба түндерді, жалындаған кезіміз?

Толық

Қарап көріңіз