Өлең, жыр, ақындар

Сырласың сырт айналған

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 9208
Сырласың сырт айналған,
мұңдасың – сұрқай далаң,
көгінде күнді жауып бұлт ойнаған
ауыры-ай жылдарымның,
жаныма мұң жамылдым.
Жалғыздық – жанашырым,
айтпайды бала шынын,
жүрегім жоғалтқандай бар асылын,
достардан жырақтадым,
солғандай бұлақтарым.
Көтерер бәрін де адам
десек де, ауыр маған…
Мен қалай шамын жағам жүрегімнің
мұң-зілден арылмаған,
сүймеген, сағынбаған?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің сорлы сәттерім

  • 0
  • 0

Менің сорлы сәттерім -
тасқын жырлардан қалған шақтарым тосылып,
ол сәтте менде арман деген де - бос үміт.
Күңгірттеу менің келбетімді көріп, іштегі

Толық

Бұдан былай жалғыз

  • 0
  • 0

Олар,
қара құс секілді, билейтін түндерде,
жандары пәк гүлден де.
Қызын, ұлын ажырата алмадым мен шашынан.

Толық

Қызығу

  • 0
  • 0

Үлгілі әке, басшы, жар –
сендей болуға жас құмар.
Майлы қасықтай мәніңе
жабыса алмайды ащы зар.

Толық

Қарап көріңіз