Өлең, жыр, ақындар

Жер мен адам

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 9844
Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.
Жетпей күннің шуағы,
жылуы аздай Жердің де,
бала ашулы туады
ыза шашып ел, Күнге.
Адам мен Жер – еменнің
тамыры мен сабағы:
қансыраса адамы,
жер жаны да жаралы.
Жерге сіңер адамның
шаттығы да, кегі де.
Туса адамға қараң күн,
сау қалмайды жері де.
Бүр ата алмай бағы да,
жер қуарып шөлдесе,
адамдардың жанына
құрт түскені ендеше.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сөз сөйлесе өлгендер тірілгендей

  • 0
  • 0

Сөз сөйлесе өлгендер тірілгендей,
қара тас та елжіреп жібігендей.
Шындық үшін шыңғырған шыбын жаны
ұлы тұлға секілді мұңы жердей.

Толық

Ағалар

  • 0
  • 0

Сүйсініп сөз еткенде тұлғаңды әркім,
мен талай мақтаныштан нұрланғанмын.
Аққудай жеңгелерім жандарыңда,
көркі боп жүруші еңдер думандардың.

Толық

Қыздар-ай

  • 0
  • 0

Ажары көктемдегі ашық таңдай,
жарқырап жанарыңды жасытқандай.
Еркелеп, мың бұралып назданғанда,
қай жігіт тұра алады ғашық болмай?!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар