Өлең, жыр, ақындар

Жер мен адам

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 9474
Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.
Жетпей күннің шуағы,
жылуы аздай Жердің де,
бала ашулы туады
ыза шашып ел, Күнге.
Адам мен Жер – еменнің
тамыры мен сабағы:
қансыраса адамы,
жер жаны да жаралы.
Жерге сіңер адамның
шаттығы да, кегі де.
Туса адамға қараң күн,
сау қалмайды жері де.
Бүр ата алмай бағы да,
жер қуарып шөлдесе,
адамдардың жанына
құрт түскені ендеше.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жібек бақшаға бармаған күн

  • 0
  • 0

… Сыр шертісіп келеді.
Қыстың аппақ желегі
желбіреген басында
дірілдейді терегі.

Толық

Қимастарым

  • 0
  • 0

Достар барда
тірліктің күйбеңіне қалмай батып,
қимастық сезімдерді жалғайды уақыт,
өмірдің сан тараулы жолдарында

Толық

Жоғал

  • 0
  • 0

Есік ашты тағы да
шуақты күн,
шашты тағы жаныма
қуат нұрын.

Толық

Қарап көріңіз