Өлең, жыр, ақындар

Жер мен адам

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 8742
Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.
Жетпей күннің шуағы,
жылуы аздай Жердің де,
бала ашулы туады
ыза шашып ел, Күнге.
Адам мен Жер – еменнің
тамыры мен сабағы:
қансыраса адамы,
жер жаны да жаралы.
Жерге сіңер адамның
шаттығы да, кегі де.
Туса адамға қараң күн,
сау қалмайды жері де.
Бүр ата алмай бағы да,
жер қуарып шөлдесе,
адамдардың жанына
құрт түскені ендеше.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен қайғылы жыр жазамын түнімен

  • 0
  • 0

Түн. Үнсізбін. Бір нүктеге үңілем.
Мен бұл түні қайғы тұнған жыр жазамын
түнімен,
Дәл мынадай жолдар туар, мысалы:

Толық

Сәкеннің ұлы

  • 0
  • 0

Күн кешіп келеді елім былағайлы,
тумады бізге әйтеуір күн арайлы.
Мариям – ақын апам марқұм маған,
айтып еді жылап тұрып мына жайды.

Толық

Жайып салам жүрегімді

  • 0
  • 0

Аңсайды туған үйін қайда да адам,
Қам көңіл табады тек содан емін.
Егерде тірі жүрсе қайран анам,
Мүмкін мен ұлы ақын да болар едім.

Толық

Қарап көріңіз