Өлең, жыр, ақындар

Жер мен адам

  • 01.04.2018
  • 0
  • 0
  • 9032
Кетті адамнан шүкірлік,
қанағат жоқ көңілде.
Аласұрып бүкіл жұрт
түкірердей өмірге.
Жетпей күннің шуағы,
жылуы аздай Жердің де,
бала ашулы туады
ыза шашып ел, Күнге.
Адам мен Жер – еменнің
тамыры мен сабағы:
қансыраса адамы,
жер жаны да жаралы.
Жерге сіңер адамның
шаттығы да, кегі де.
Туса адамға қараң күн,
сау қалмайды жері де.
Бүр ата алмай бағы да,
жер қуарып шөлдесе,
адамдардың жанына
құрт түскені ендеше.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бүкілхалықтық ән

  • 0
  • 0

Өзім жайлы
Көрдім мен алғаш өмірден
теңіздің шалқар кеңдігін,
жүзімге тұнған өңір мен

Толық

Серт

  • 0
  • 0

Заңғар тауларға қараймын,
қараймын шырқау шыңдарға.
Алдымда өмір — ақ айдын
мені де салар сындарға.

Толық

Бауырластық қағидасы

  • 0
  • 0

Шығыстағы Бұхарада
әмір тақтан ұшқанда,
Орыс аға мейіріммен
жол көрсетіп түсті алға.

Толық

Қарап көріңіз