Өлең, жыр, ақындар

Қына басқан қарағай

  • 22.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1846
Салмағын салса да оған мынау аспан,
Күлместен,
Күңіренбестен,
Жыламастан,
Беткейде жатыр сұлап бір қарағай
Өн бойын жасыл түкті қына басқан.
Қарашы,
Жатыр тұтас бөлінбестен,
Қарамай тағдырына өлім кешкен,
Қадалған жердегі оның бұтағынан,
Кердің бе,
Өркендерін өрімдескен...
Қашаннан жатыр солай қыбыр етпей,
Қиылып қыршынынан күні жетпей.
Қиды екен қандай дауыл құлатуға,
Осынау мықтылықты құдіреттей!
Тағдыр да қайтара алмас бетін өктем,
Беу, ғажап қарағайлар,
Жетік өскен!
Бәрінің ортасында бұл алыпты
Қалайша
Шіркін өмір жетім еткен.
Соңынан қаулаған соң тілегі өріп,
Кетпепті қарағайдың жүрегі өліп.
Таянып бұтақтарын сол қарағай,
Сияқты келе жатқан тұрегеліп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Палатадағы ой

  • 0
  • 0

Бұл ұйқы бұрын былай сергек пе еді,
Ақ арман анашымдай тербеп пе еді.
Қырмызы түннен тағы маза қашты,
Сан ойлар жиналған соң жер-көктегі.

Толық

Туған елім

  • 0
  • 0

Туған елім, күн сүйген — Қазақстан,
Түлегіңмін төріңді қалап ұшқан.
Жүрегім — сырлы қобыз күй толғайтын,
Соғыпты саған арнап қазақ ұстаң.

Толық

Кереку кеші

  • 0
  • 0

Даусыңның қоңырын-ай,
Майдасын-ай!
Барады жыр-толқындар ойға сыймай.
Кәдімгі Керекуден ән боратқан,

Толық

Қарап көріңіз