Өлең, жыр, ақындар

Ән мұнарасы

  • 22.08.2018
  • 0
  • 0
  • 1847
Арқаның әнге бөлер шырын кешін
Жаныма қандай жақын Сырымбетім.
Ақанның асқақ дауыс,
Асыл сырын
Тыңдап бір қыз жүрегі дірілдесін.
Ән ғой бұл шығаратын шеріңнен бір,
Тасытқан шабыттан жыр,
Көңілден нұр.
Секілді әннің зәулім мұнарасы
Ғаламат әуендермен өрілген бұл.
Есінде жүрген сақтап елі мәңгі,
Түсінем мен ерекше сері жанды.
«Сырымбет» сырнайласа бір қиырдан,
Даланың көтереді желі де әнді.
Аққулар жұп-жұбымен көлге қонып,
Билейді ән сазына дөңгеленіп.
Тыңдайды елең-елең еліктер де
Таң алды бара жатқан дөңнен еріп.
Төсінде жатқан жомарт құба жонның
Тыңдайды әнді үйірі Құлагердің.
Тыңдайды Оқжетпес те,
Бурабай да
Сырына балқығандай бұл әуеннің.
Тыңдаған байтақ дала,
Ғұлама шың
Естісең «Сырымбетті» қуанасың.
Кетіпті қолдан соғып қайран Ақан
Өнердің мұнар шалмас мұнарасын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қоштасу

  • 0
  • 0

Кешегі көп күдік пен күмән қалып,
Қолымыз жетті,
Тәубе бұған да анық.
Көне жұрт!

Толық

Белеңдер

  • 0
  • 0

Талай белден өтіппіз салып-ұрып,
Алдымыз — шопан ауылы Сарықұдық.
Ақши менен тербетіп қамыс басын,
Жел еседі сыбырлап өлі құрып.

Толық

Өзіңе

  • 0
  • 0

Бір бұл емес өзіңе аттағаным,
Сүюші ем шаңқай күннің аптағанын
Өзіңе бір нәзік өн арнай келіп,
Өзіңе бір нәзік сыр ақтарамын.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар