Өлең, жыр, ақындар

Аманқос Мереевке

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1812
Мен сүйемін алып Күнді төбемде
Күйдіретін шілдеде.
Аспанымды ауа қармап өбем де,
Түнді құшам кәжекейін ілмеген.
Мен сүйемін дархан, дара даламды
Оған теңеу таппадым.
Әкемді – ата, келін еткен анамды
Ұмыттырып тақпағын.
Мен сүйемін тауларымды түксиген
Жақындасаң, адалдықпен, кел сертпен.
Анау кәрі қарағайды бүкшиген
Талай дауыл теңселткен.
Каспий, сені сүйем десем, ұнай ма?
Толқындардан көрінбей тұр көлемің.
Мені көрсе, қуана ма, жылай ма?!
Секіреді біліп-тұрып өлерін.
Мен сүйемін мынау туған жерімді
Менің жұмақ мекенім.
Мейлің, бақыт атаулысы жеріңді
Күлкім алып секемін.
Мен өлгенше сүйем оны, жалықпай
Бір минут та тоқтаман.
Сүйіп болсам, бет-пердемді танытпай
Тек ажалға оқталам.
Онда тірлік жоқ маған.
Қазақ еткен тілімді де, өңімді
Тәңіріме тәубе етіп бас иемін.
Қалдырса да, қаңғыртса да көңілді
Мен өмірді сүйемін.
Мен сүйемін өмірді.
***
Көзімді шаттықпен жуғанмын,
Басымды миллион ой жегенмен.
Бекеттің жерінде туғанмын,
Дәм татып мейірім дегеннен.
Әйелмін.
Тағдырдан бұл жазам?
Бағына өзгенің жадырар.
Абайдың тілінде жыр жазам
О, тәңір, басқа арман адыра!
Еркемін, өктем де шығармын?
Ашуды кейде тез сұлатып.
Шәмшінің әніне жыладым,
Бір қазақ жігітін ұнатып.
Нәзікпін. Турандот емеспін,
Өлеңмен тірлікте екеумін.
Өмірдің мұңдарын жемес кім?
Бәрібір бақытты екенмін.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен жоқсың

  • 0
  • 0

Жоқсың сен
Алаңда, көшеде,
Жанымда жоқсың сен
Бәлкім, шын көксің сен.

Толық

Мама

  • 0
  • 0

Бағзы үмітпен өзімді құр алдаймын,
Көңілімді басқаға бұра алмаймын.
Өкпелеме, ұрыспа, сөкпе, мама,
Бірақ онсыз мен мүлде тұра алмаймын.

Толық

Сағыныш сазына қанықпын

  • 0
  • 0

Сағыныш сазына қанықпын,
О бастан мен мұңға жарыппын.
Тәңірім, жаным – бос, тән зілдей,
Сезімсіз күндерден жалықтым.

Толық

Қарап көріңіз