Өлең, жыр, ақындар

Жастық шақтың жарқырамай маңдайы

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2109
Жастық шақтың жарқырамай маңдайы,
Бәлкім өзім сәтсіздікпен тел өстім?!
Ажал – аңның кеберсіген маңдайы,
Арманымды қорғай алар емеспін.
Пәк арманым мезі болып мәңгіріп,
Шыңғырады шарасына сыймастан.
Күндеріме қасаңсыған сән кіріп,
Егіледі түндер жасын тыймастан.
Сен бе арманым, әлде мен бе озбаған,
Күміс көңіл сәбиінен алданып.
Боз інгеннің ботақаны боздаған
Балалық қап, жастық елді сандалып.
Жастығымда әлің құрып, шаршадың,
Егделікке енді қалай жетеміз?
Қаншама жыл мен тек сені аңсадым,
Енді менің мұңдарыма төтеңіз,
Енді өмірдің мазағына төтеңіз.
Сені құшам, бірге өлемін сенімен,
Бәлкім сөйтіп сорларымнан кеш қашам?!
О, арманым, қоштаспашы менімен,
Қоштасқандар оралмайды ешқашан.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Егілсем елім елер ме

  • 0
  • 0

Егілсем елім елер ме,
Жеңілсем жерім жебер ме?
О, Алла, қалай адастым,
Айырмай ақ пен қара істі?

Толық

Ақындықтан айырмасаң болғаны

  • 0
  • 0

Аспан алыс, бет-ажары жабық күн,
Аяз гулеп, елшісіндей тамұқтың.
Соңғы кезде сезім түгіл, мен тіпті,
Өмірімнің өзінен де жалықтым.

Толық

Бір сұрағым бар еді, апа

  • 0
  • 1

Бір сұрағым бар еді, апа
Жер сазарып сараңдықтан
Сый сұрадым балаңдықтан.
Бір жан таппай санамды ұққан

Толық

Қарап көріңіз