Өлең, жыр, ақындар

Мен аңсаған көктемің

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 2923
Жанарыңды талдыратын —
алыстағы қырандар,
Жанымды алау жандыратын —
қайталанбас бір ән бар.
Ескен самал, аққан
судан сұраңдар,
Қос ішегін домбыраның
күмбірлете бұраңдар.
Сол бір сазды шертеді,
Тұлабойда шымырлаған
сан тараулар, тамырлар,
Толасы жоқ ағылатын
сол арнамен ағын бар.
Көңіл құсы – ау, бұлдыраңдар,
биіктікте ағыңдар,
Толықсыған торғын қырда
мұнарланған сағымдар,
Ол да менің сезімім.
Төгілетін, егілетін,
айтылатын жүрекпен,
Айдын көлдің шалқарындай
айлы түнде дір еткен,
Арбап мені жанарыңның
сиқыры мол сыры өпкен.
Өр кеудеңді балғын гүлмен
құлпырта бір түлеткен,
Мен аңсаған көктемің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәскеудегі Пушкин ескерткіші алдында

  • 0
  • 0

Александр Сергеевич!
Мазалайын, сұрағыммен...
Ақындық аспанында құдайым ең.
Даусың жеткен кең-байтақ Ресейге,

Толық

Жандардың ұға бермес кез келгені

  • 0
  • 0

Жырла деп,
Жүрегімді сөз кернеді.
Оның да айтары бар,
Айтпасы бар,

Толық

Бір ауыл бар

  • 0
  • 0

Бір ауыл бар Қаратау бөктерінде,
Бұлбұлы құштар еткен төккен үнге.
Қол бұлғайды ақша бұлт
Алыстан-ақ,

Толық

Қарап көріңіз