Өлең, жыр, ақындар

Сырласу

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1769
Дауылды болды көктемдер,
Жауынды болды көктемдер.
Ақ талдар, мені сөкпеңдер,
Содан ба ерте ағардың.
Соқты бір ұдай ызғырық,
Жанымды аптап шыжғырып.
Маңдайға әжім сыздырып,
Содан ба ерте ағардың.
Алқына соғып қос өкпем,
Қарамай кейде дос өткен.
Жарым деп қара тас өпкем,
Содан ба ерте ағардың.
Жапырақтары сусылдап,
Шақырса да сыршыл бақ.
Қайрылған жоқ ем сыр тыңдап,
Содан ба ерте ағардың.
Анадан көрмей еркелік,
Жалғыздық төсін ерте еміп.
Жалынмен жаным өртеніп,
Содан ба ерте ағардың.
Түсіндім ерте мұң барын,
Мен білмес талай сыр барын.
Мен жетпес зәулім шың барын,
Содан ба ерте ағардың.
Тасқа да соқты бүл жүрек,
Тауға да соқты бүл жүрек.
Жыр іздеп гүлдей үлбірек,
Содан ба ерте ағардың.
Дауылды болды көктемдер,
Жауынды болды көктемдер.
Ақ таңдар, мені сөкпеңдер,
Содан ба ерте ағардың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Талма түс

  • 0
  • 0

Талма түс.
Күннің көзі неғылған өртең еді,
Жер тарпиды шопанның кертөбелі.
Жылқы құлап суатқа бара жатыр,

Толық

Ауылым

  • 0
  • 0

Ауыл үсті көк бұтақтаған,
Әрі таныс, әрі ыстық жақ маған.
Бейне бір мейірімді анаға ұқсас,
Маңдайынан баласын бір қақпаған.

Толық

Қиыла қарап артта...

  • 0
  • 0

Жүрекке —
Жанарынан от жандырып,
Жаныңды —
Жымиғаны шаттандырып.

Толық

Қарап көріңіз