Сөнбес сәуле

Сен емес пе ең,
от сезіммен тербеп өткен жанымды,
Сен емес пе ең,
ұялатқан махаббатты жалынды.
Сен емес пе ең,
сөнбес сәуле, тірегім боп оралған,
Сен емес пе ең,
өмірдегі таусылмайтын мол арман.
Кеудем - бұлт,
Жұмбақ болып тарылады тынысым,
Сені іздеймін,
Табамын деп ақтарамын түн ішін.
Тыныш жатқан жан теңізін сен несіне тулаттың,
Неге, неге жасыл құрақ жағалауын шулаттың.
Махаббаттың от қанжарын жүрегіме шанышып,
Кеткенің бе,
Қызғалдағын аямастан жанышып.
Сонда дағы елестейсің таң нұрының біріндей,
Уақыт, шіркін, зымырайды баяулығы білінбей.
Кей сәттерде бүл кеудеме таң шапағы арайлап,
Шексіз үміт дүниесі алға үнемі қарайлап.
Жылжып келем толқын қуып,
Қайығымды жыр тербеп,
Толқын сені кеше берсем,
Бір ылдилап, бір төрлеп.

---