Өлең, жыр, ақындар

Жан еді ғой аяулы

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1645
(ақын Жұмағали Саинға арнаймын)

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.
Шуламайды орман, ол да тыныпты,
Дірілдейді жапырақтар жәй ғана.
Қызыл гүлге мөлтілдек шық тұныпты,
Мүлги қапты ішін тартып айнала.
Бара жатты бір күрсініп ай аунап,
Табиғат та өз жыршысын жоқтапты.
Өмірге ынтық жан еді ғой аяулы-ақ,
Асыл жүрек, ақын жүрек, тоқтапты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауладағы гүлге қарап

  • 0
  • 1

Су берші гүлге,
Қызым,
Шөлдеді ғой,
Шел буса нәзіктіктің өлгені ғой,

Толық

Талқымен дидарласу

  • 0
  • 0

Тартса да қаншама көп халқы қайғы,
Сыр шертпей отыра алмас Талқы жайлы.
Талқыны ауызға алмай,
Ей, халайық!

Толық

Дутар

  • 0
  • 0

Іште талай айтылмаған жатар мұң,
Ести алмай ұясына батар күн.
Ұмыт қалған елесіндей сол күндер,
Тартып кеттің ғажап сазын дутардың.

Толық

Қарап көріңіз