Өлең, жыр, ақындар

Жан еді ғой аяулы

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1641
(ақын Жұмағали Саинға арнаймын)

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.
Шуламайды орман, ол да тыныпты,
Дірілдейді жапырақтар жәй ғана.
Қызыл гүлге мөлтілдек шық тұныпты,
Мүлги қапты ішін тартып айнала.
Бара жатты бір күрсініп ай аунап,
Табиғат та өз жыршысын жоқтапты.
Өмірге ынтық жан еді ғой аяулы-ақ,
Асыл жүрек, ақын жүрек, тоқтапты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Билікөл

  • 0
  • 0

Жатты алдымда толықсыған би көлі,
Кең далаға тартып кетті күй желі.
Ақ отаудың іргесінен қырларға,
Дүркірейді ән мен өлең түйдегі.

Толық

Тарту

  • 0
  • 0

Құлағында жігітше ойнап дөненнің,
Қос ат алып, Қабе-ау, қайда жөнелдің.
Тау тұлғаңмен балаға ұқсап жеткенде,
Ықыласқа шын көңілден кенелдім.

Толық

Қазықұрт

  • 0
  • 0

"Басында кеме қалған" Қазықұрт па,
Көрмей-ақ жетіп жатар назы жұртқа.
Қабыл ал сәлемімді ала келген,
Жүректің сен деп шерткен сазын ұқ та.

Толық

Қарап көріңіз