Ұйқыдан теңіз оянып
- 0
- 0
Жаздың жайлы бір кеші еді,
Жағаны ымырт жайлаған.
Сусылдап толқын еседі,
Жұпар иіс бүркіп айналам.
Жан еді ғой аяулы
(ақын Жұмағали Саинға арнаймын)Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.
Шуламайды орман, ол да тыныпты,
Дірілдейді жапырақтар жәй ғана.
Қызыл гүлге мөлтілдек шық тұныпты,
Мүлги қапты ішін тартып айнала.
Бара жатты бір күрсініп ай аунап,
Табиғат та өз жыршысын жоқтапты.
Өмірге ынтық жан еді ғой аяулы-ақ,
Асыл жүрек, ақын жүрек, тоқтапты.
Әншінің үйіндегі ой
- 0
- 0
Көп қой, шіркін, өмірде сый түрлері,
Дауысың қандай нәзік сыйқырлы еді.
Жатыр ма еді ішіңде шер мен нала
Япыр-ай, жай жымиған сыртың ба еді.
Сөнбес сәуле
- 0
- 0
Сен емес пе ең,
от сезіммен тербеп өткен жанымды,
Сен емес пе ең,
ұялатқан махаббатты жалынды.
Қарап көріңіз
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Басқа да жазбалар
×
_Ауаuka_08
KushtiКусика✌
Өте өте керемет өлең екенСапура
Осы дайындык класына баратын балалар не болмак.Светлана Калымбетова
Мұқағали ағамыздың өлеңдерін оқығанымда Өмірге риза боламын. Өзінің қысқа өмірінде ұлкен із қалдырғ...Myrza
Өте керемет