Өлең, жыр, ақындар

Жан еді ғой аяулы

  • 07.09.2018
  • 0
  • 0
  • 1604
(ақын Жұмағали Саинға арнаймын)

Мынау бұлттар неге ғана төнеді,
О, табиғат, күрсінесің сен неге.
Аспан да әне, жасын іркіп төгеді,
Өксу бар ғой деміккен бұл желде де.
Шуламайды орман, ол да тыныпты,
Дірілдейді жапырақтар жәй ғана.
Қызыл гүлге мөлтілдек шық тұныпты,
Мүлги қапты ішін тартып айнала.
Бара жатты бір күрсініп ай аунап,
Табиғат та өз жыршысын жоқтапты.
Өмірге ынтық жан еді ғой аяулы-ақ,
Асыл жүрек, ақын жүрек, тоқтапты.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Марқакөл

  • 0
  • 0

Көрген де, көрмеген бар Марқакөлді,
Атын естіп құштарым арта келді.
Алтайдың алтын арай ару көлі,
Алыстан арбап мені тарта берді.

Толық

Жалғыз тамшымын

  • 0
  • 0

Қара бұлттан тамған жалғыз тамшымын,
Өлең нем, мен оған бір жалшымын.
Керек жанға самал желдей жұмсақтық,
Керегі жоқ, осып түсер қамшының.

Толық

Бұқтарма

  • 0
  • 0

Таласым жоқ, еркесің сен, Бұқтарма,
Ақын, бірақ, айбарыңнан ықтар ма.
Бейне сенің толқыныңнан аумаған,
Сүйреп келем арман атты жүкті алға.

Толық

Қарап көріңіз