ҚОҚЫСТАҒЫ БЕСІК

ҚОҚЫСТАҒЫ БЕСІК

Өрбіген талай нәресте,
Ақ бесік-құтты мекен-ді.
Бүгінде болды тастанды,
Ей, адам, бұның бекер-ді!
Тасталмай жатқан нең қалды?!
Сәбиді тастап кетесің,
Әжетханаға, көшеге,
Ұлтымның ұяты –қыздарым,
Айналды көкек-шешеге!
Намысы болар ұлтымның,
Ұлдарың мынау сырға сап,
Қабағын қырып, боянып,
Айналған «Қызтекеге!».
Тасталмай жатқан нең қалды,
Кәртейген әке-анаңды,
Тастадың қарттар үйіне!
Қай жаққа лағып барасың,
Лағынет айттым күйіне!
Тасталмаған нең қалды,
Тілің ді тастадың,
Дініңді де ластадың!
Ағылшын, орыс, латын деп,
Шұбарланды тіліміз ,
Шашырап кетті дініміз,
Өсіріп сақал, діншіл боп,
Балақты кесіп, діншіл боп,
Уағыз айтқан өзінше,
Дүмше,надан діншіл көп!
Қазақ қайтсе түзелер,
Деп күтумен білінбей,
Зымырап жатыр күніміз!
Қолдан келес қолдайық,
Бірімізді –біріміз!
Бөлінбейік, руға,
Жол бермей қате, бұруға.
Мазақ болмай басқа ұлтқа,
Кезің келді-ау, қазағым,
Етек-жеңді жиюға!
«Бөлінгенді бөрі жер»,
Ұмтылайық бірлікке,
Көк байрақтың астында,
«Алаш» деген ұранмен,
Дүние тұрғанша тұруға!

---