Өлең, жыр, ақындар

Анашыма

Түнгі ұйқысын. төрт. бөліп ,
Мұздаи бесік таянған
Баласы. үшін әрдайым
Көз ілмеген анашым


Өмір сыилап баласына
Меиірлендің анашым
Аяладың бағып қағып
Мәпелндің анашым


Мәңгі бақи қарыздармын
Меккеге мың апарсамда
Перзентің боп кала берем
Басымды ием анашыма



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз