Ақындық
- 0
- 0
Ақындық ауыр еңбек түсінгенге,
Тау қазған, тас қорытқан ісіңнен де.
Жалғызсың, жәрдем тілеп ала алмайсың
Ең жақын, ең сүйікті кісіңнен де.
Қалтырайды жерден ағаш,
Төгіледі жапырақ.
Құйылады көзімнен жас
Мұңлы жаным «ах!» ұрады.
Өзіңе зор ескерткіш соқтың шындап,
Мың жылдар мызғымастай мраморлап.
Жайдары шуағында көппен бірге
Жалынды жырларыңды тұрмын тыңдап.
Лак
Лак