Өлең, жыр, ақындар

Өткелдер

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1402
Қарт тоғай, Сарытоғай, күңіренген,
Өзен жатыр бауырында жүгіре емген.
Сап түзеп тұрған сарбаз сияқтанған,
Құдіретіңнің алдында жүгінем мен.
Мін бар ма табиғаттың жұмысына,
Күн кірпігін садақ қып түр ұсына.
Шындардың балақтары тілім-тілім,
Батырдың туратылған қылышына.
Әр ағаш әр дәуірдің өткеліндей,
Жолаушы оның сырын өтпе білмей.
Мынау жатқан шың жартас құмы үгіліп,
Бейне көне шежіре беттеріндей.
Құм жота созылған мол алып қорған,
Ғасырлар куәсі ме қалып қойған.
Айқасып жатқан ағаш өрбір батыр,
Қанды қылыш сонау бір жорықтардан.
Адырлар жатқан мынау тізбек-тізбек,
Көшіндей бабалардың өткен жүздеп.
Сыңсыған Сарытоғай арасынан,
Тамып кеткен көз жасын келем іздеп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қыр қызғалдағы

  • 0
  • 0

Түн еді ол — қыз көзін ілмеген,
Жұлдыздар жымиып күлмеген.
Түн еді ол табиғат дүлейің
Дүниеде не барын білмеген.

Толық

Алаң – теңіз, адам – толқын

  • 0
  • 0

Қызыл алаң!
Тас көше түзу кеткен,
Қызыл нұр қыз жүзінде сызылды еппен
Жұлдызы Кремльдің жарқыраса,

Толық

Мұңданба

  • 0
  • 0

Айтшы ақыным,не ұтасың,
Сағың сонша сынғанда.
Жұртың сыйлар барда атың,
Жабырқама,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер