Өлең, жыр, ақындар

Жаңыл мен қамыр

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2477
Бір күні Жаңылға қамыр
(Көргендей - ақ забыр)
Мұңын шаға бастады.
Көпіре, тасын,
Тегешінен асып,
Арыз айта бастады:
— Әділдік пе, Жаңыл? —
Деп алды да қамыр,
Мақтасаң нанды мақтайсың,
Нанды жанға балап,
Жер бетінен қарап,
Кейде теңеу де таппайсың.
Қамырсыз нанның жоқтығын,
Қамырмен ғана қарынның тоқтығын,
Неге жұртқа айтпайсың ?
Онымен тегім бір,
Өскен көгім бір,
Неге мені қоспайсың?
Былжырақ көрсең қамырға теңейсің,
Дегенде Жаңыл күлді де,
Бұл да нан ғой демейсің...
Қамырдың мұңын білді де:
— Бұл айтқаның жөн, — деді, —
Сен мынаған көн, — деді.
Пайдаң аз, әлі жұрт үшін
Айыбың сол, тек, шикісің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баяндамашы, оның баяндамасы

  • 0
  • 0

Баяндамашы Ызық болды,
Баяндамасы қызық болды.
Өйткені ол бір кеңсеге бастық қой,
Біреуі жамылғы, біреуі жастық қой,

Толық

Анкет адамы

  • 0
  • 0

— Кімсің?
— Асылбай! —
Анығын айтқанда,
Баяғыдан осындай,

Толық

Қалғандардың құлағына "қола сырға"

  • 0
  • 0

Кейде газың, кейде суың болмай,
Кейде жылу берген буың болмай,
Кейде жарығың лып етіп,
Қараңғылық сып етіп,

Толық

Қарап көріңіз