Өлең, жыр, ақындар

Жаңыл мен қамыр

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2500
Бір күні Жаңылға қамыр
(Көргендей - ақ забыр)
Мұңын шаға бастады.
Көпіре, тасын,
Тегешінен асып,
Арыз айта бастады:
— Әділдік пе, Жаңыл? —
Деп алды да қамыр,
Мақтасаң нанды мақтайсың,
Нанды жанға балап,
Жер бетінен қарап,
Кейде теңеу де таппайсың.
Қамырсыз нанның жоқтығын,
Қамырмен ғана қарынның тоқтығын,
Неге жұртқа айтпайсың ?
Онымен тегім бір,
Өскен көгім бір,
Неге мені қоспайсың?
Былжырақ көрсең қамырға теңейсің,
Дегенде Жаңыл күлді де,
Бұл да нан ғой демейсің...
Қамырдың мұңын білді де:
— Бұл айтқаның жөн, — деді, —
Сен мынаған көн, — деді.
Пайдаң аз, әлі жұрт үшін
Айыбың сол, тек, шикісің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қым-қиғаш

  • 0
  • 0

Желбір жеңді, қынама бел,
Шайы көйлек, жібек шәлі,
Жел желпісе судырады,
Кейбіреуі пудралы,

Толық

Күдікті күңкіл

  • 1
  • 0

—Қатын,
Есіттің бе сен?
— Жоқ.
— Тыңда, айтайын мен.

Толық

Қоңыз бен доңыз

  • 0
  • 0

Қоңызға кез болды да бір күн шошқа:
— Жақсы сөз жарасымды жақын досқа.
Қит етсе "шошқа " дейсің тық еткізіп,
Одағай атымды атап бостан-босқа.

Толық

Қарап көріңіз