Өлең, жыр, ақындар

Жаңыл мен қамыр

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2660
Бір күні Жаңылға қамыр
(Көргендей - ақ забыр)
Мұңын шаға бастады.
Көпіре, тасын,
Тегешінен асып,
Арыз айта бастады:
— Әділдік пе, Жаңыл? —
Деп алды да қамыр,
Мақтасаң нанды мақтайсың,
Нанды жанға балап,
Жер бетінен қарап,
Кейде теңеу де таппайсың.
Қамырсыз нанның жоқтығын,
Қамырмен ғана қарынның тоқтығын,
Неге жұртқа айтпайсың ?
Онымен тегім бір,
Өскен көгім бір,
Неге мені қоспайсың?
Былжырақ көрсең қамырға теңейсің,
Дегенде Жаңыл күлді де,
Бұл да нан ғой демейсің...
Қамырдың мұңын білді де:
— Бұл айтқаның жөн, — деді, —
Сен мынаған көн, — деді.
Пайдаң аз, әлі жұрт үшін
Айыбың сол, тек, шикісің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мылжыңның бет-аузы

  • 0
  • 0

— Сіз колхоздың кімі боласыз?
— Бастығының бірі боламыз!
— Егіске қалайсыз?
— Несін сұрайсыз?

Толық

Қолайлы бастық

  • 0
  • 2

— Түлкі шырақ, жаңа бастық келіпті,
Көртышқан ба, аты қалай өзінің?
— Қайтер екен, қиын болар істесу,
Көрмейтіні бар дейді ғой көзінің...

Толық

Честное слово

  • 0
  • 0

Бетіңе қарай, күлімдей келеді,
Күле қарасаң, күлімдей береді,
Майпаздап жүріп, мәпелеп сөйлеп,
Жыландай жылжып, білінбей келеді.

Толық

Қарап көріңіз