Өлең, жыр, ақындар

Жаңыл мен қамыр

  • 04.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2617
Бір күні Жаңылға қамыр
(Көргендей - ақ забыр)
Мұңын шаға бастады.
Көпіре, тасын,
Тегешінен асып,
Арыз айта бастады:
— Әділдік пе, Жаңыл? —
Деп алды да қамыр,
Мақтасаң нанды мақтайсың,
Нанды жанға балап,
Жер бетінен қарап,
Кейде теңеу де таппайсың.
Қамырсыз нанның жоқтығын,
Қамырмен ғана қарынның тоқтығын,
Неге жұртқа айтпайсың ?
Онымен тегім бір,
Өскен көгім бір,
Неге мені қоспайсың?
Былжырақ көрсең қамырға теңейсің,
Дегенде Жаңыл күлді де,
Бұл да нан ғой демейсің...
Қамырдың мұңын білді де:
— Бұл айтқаның жөн, — деді, —
Сен мынаған көн, — деді.
Пайдаң аз, әлі жұрт үшін
Айыбың сол, тек, шикісің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бөкей мен Дөкей

  • 0
  • 0

— Астанадан Дөкей кетті!
Күтіп алсын Бөкей депті.
Абыржып ол сасып қалды,
Кнопканы басып қалды.

Толық

Айтуған кім

  • 0
  • 0

Сақалды қырып, мұртын қойсаң
Жаңалықтың жолын қуған,
Жарамды-ақ туған Айтуған,
Дейтін менің танысым бар,

Толық

Күншілдің күңкілі

  • 1
  • 0

Қарға тыңдап бұлбұлды,
Қатты қынжылды,
Қабағы түйілді,
Бұлбұлға бұлай бұйырды. —

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар