Ешнияздың баласы Мүсілімге айтқаны

Бала еді мұрынға исі Мүсілім гүлдей,
Гүл ұшып, кеуілің, аға, болды түндей.
Жарылқар жақсы көрген құлың Алла,
Жапаға жақын айлап түткен жүндей.
Көркейтер кеуіліңді, күйінбе көп,
Мысалы түн артынан туған күндей!
Сабырдың сүтініне сүйеп басты,
Кеулетпе көп қиялға кеуіліңді індеп.
Бәндәлік бажай қылсаң, берер сабын,
Бұл жұмыс — бөз жейдеге жұққан кірдей.
Кеуліңнен кетіп қайғы, шаттық орнар,
Шатырға шақналық салған түрдей.
Шығарар шүкір айла, соңыра алдыңнан,
Сауабын сабырыңның, сақтап сүрдей.
Демейді диянатты данышпандар,
Тірілік — тарту мысал, өлім — міндей.
Үкіміне Ақтың мойын қоймаған құл,
Құдыққа қайтып шықпас кетер күмбей.
Шартынша шариғаттың іс қылыңдар,
Артықша Һай қауастың ізіне ермей.
Кетті інің көлайтына сегіз пейіш,
Аз күнгі айшы-ашыратты көзіне ілмей.
Қуаныш қайғыменен — екі арғымақ,
Болмайды бірінен соң бірін мінбей.
Бас аман, баста бақыт тұра берсе,
Бірлігін кетер Ақтың бәндә білмей.
Өлерін өмір бітіп, біле алмас жан,
Халықтың бірі жылап, бірі күлмей.
Ол жақтың, уақытың барда, ойла қамын,
Жан кетіп, жер астында іріп, шірімей.
Жеті ықылым жетегінде болғанменен,
Қарарсыз қалмас жақан бір күн жүрмей.
Бір байдан алып ақша көп жыл жүгірт,
Ғысабын қаларсың ба бір күн бермей?
Марқұмның жайы жәннат болуына,
Тілектес туысқанның бәрі бірдей.
Керегін келді де алып кегті онда,
Етсін Хақ айыбын анау, нарқын зілдей.
Ақылы артық атақты ердің аула ыдысын,
Көзіңнің тиіп жасын, аққан Нілдей.
Ауыр жүк арқаладың, ал абырой,
Сыр бермей, сырқаулардай, болған сілдей.
Жасыңнан жұртқа басшы болғаннан соң,
Көп сені күші артық керер пілдей.
Жер үсті — жеті болған жиын мысал,
Олардың қайсысы бар жүрген тірілей?
Болған соң өлім мирас өкініш не,
Ініңнің өткеніне өмір сүрмей?
Жол тұтқау жолаушыға жан қылар ма,
"Кеттің, - деп, кек тұтынып, - мұнда жүрмей".
Ордадай, ойлағанға, өшбу жақан,
Тұрмайтын біреу шығып, біреу кірмей.
Арман жоқ егер иман жолдас болса,
Ер ұлдан болар онда әйел үрдей.
Дос кеуілін дос көтерер осындайда,
Демеймін: "Өзім — дария, сөзім—дүрдей".
Қор - дағы, көпке сынат, күлсе мейлі,
Отырма, үйдім отын, отты үрмей!
Артынан айтқаннан соң, аят оқып,
Алақан Аллаға жай, қолды бүрмей.
Мұстажап мінажаттың болуына,
Дауамат дұғадамын өзім перуей.
Дамолла Тұрмағамбет мұны айтқан,
Ұғылына Ешнияздың Жүсіп мердей.

---