Өлең, жыр, ақындар

Түрмеде

  • 21.04.2019
  • 0
  • 0
  • 1378
Абазға шығарасың мені қашан,
Өзіндей тұрғанда аға, неден сасам?
"Қадырдан Құдекеңдей ағам бар", - деп,
Бұлақтай өз-өзімнен қайнап, тасам.
Өзіндей жар менен дос жәрдем берсе,
Иншалла, ықпал орнай алға басам.
"Досыңды қиындықта сына" деген,
Қолымды "Қолтықта", - деп мойныңа асам.
Таусылып тиын, тамақ түгелінен,
Қарын ашып, болмай қалды артық нашам.
Шамалы тиын - пиын берер еді,
Тағама осындайда ұшырасам.
Осы айтқан өтінішті тыңдамасаң,
Басыңа балалардай күлді шашам.
Рахмет әрқашанда айтар едім,
Сөзімді сылтауратпай орындасаң.
Нәшәндік айтқаныңды анық қылады,
Қол соғып, қоңсы үшін қорынбасаң.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мәрді дихан

  • 0
  • 0

Тіл — тілмаш, ақыл — уәзір, көңіл — сұлтан,
Нәпсі — тақ, кеуде — сарай, жығасы — тән.
Қол — жендет, көз — қарауын, құлақ – тыңшы,
Аяқ — құл, мұрын — дәрігер, шамшырақ — жан.

Толық

Бибіш қызға

  • 0
  • 0

Көреміз көктің көркін толған соң ай,
Туады тоқтап кейін күн-күннен жай.
Кеш туып кемге өзін санағанмен,
Жарқырап жаңа болар жамалға бай.

Толық

Байменов Айдарбайға айтқаны

  • 0
  • 0

Қадырдан құдам еді Ұлтай Сайым,
Оған ет салыпсыңдар білмей жайын.
Ордерін өткен айда алған екен,
Әр нешік тоқсандағы төлеп пайын.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер