Өлең, жыр, ақындар

Жер туралы жыр

  • 23.04.2019
  • 0
  • 0
  • 2054
Өзіңнен нәр алдым, жаралдым,
Қара жер, Ана жер көлбеген.
Бар-жоғын сыйладың адамның,
Небір дән жоқ сенде өнбеген?!

Дархансың, жомартсың, ен дала,
Төсіңде ерке өскен мен бала.
Сен ғана, сен ғана, сен ғана,
Өмірсің, көңілсің ең дара.

Дәнісің тер төккен диханның,
Әнісің бақшалы бағбанның.
Жауысың жалқау мен бейқамның,
Сәнісің еңбегі жанғанның.

Қазынам таусылмас, мақтаным,
Өзіңдей жұмақты таппадым.
Аймалап кеудеңді, ақ таңым,
Жыр етіп өзіңді жаттадым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бидай сөйлейді

  • 0
  • 0

Мен тұқым болдым,
Жерге себілдім.
Мен талай тоңдым,
Су астында

Толық

Еркелейді сұр күшік

  • 0
  • 0

Менің інім бар еді
Р-ға тілі келмейтін.
Өзі сондай бал еді,
Бірақ тілі көнбейтін.

Толық

Бақыт жыры

  • 0
  • 0

Кілемдейін құлпырады
Тербетілген даламыз.
Кеудемізде күн тұрағы,
Алау оттай жанамыз.

Толық

Қарап көріңіз