Өлең, жыр, ақындар

Жарық

  • 27.04.2019
  • 0
  • 0
  • 4764
Қадіріңді білмейді екем, нұрлы күн,
Қараң қалып мұхиттарым,
Құрлығым,
Жатып едім бір күн көзім ауырып,
Түнек болып шыға келді тірлігім.
О, табиғат!
Кім бұлай деп ойлаған?!
Жан болдым мен көзім күнге тоймаған.
Бақыт деген
Біз сияқты адамға
Сәуле екен ғой қабырғада ойнаған!
Қараңғылық деген, міне, осы енді,
Көре алмайсың қолыңдағы кесеңді.
Нұрмен бірге ғайып болды дүние,
Нұрмен бірге шәһит болды әсемдік.
Ақ сәулесіз алау гүлдер өсер ме?!
Неге керек сәулесі жоқ бас ерге?!
Нұрмен бірге ғайып болды бояулар,
Нұрмен бірге шәһит болды әсер де!
Тірлік көзі сәуле-нұрға тойып па!
О, тағдырым,
Күнсіз мені мойытпа!
Құлқын емес —
Жарық үшін
Балық та
Үйірімен үймелейді ойыққа



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бірің адам болғанмен

  • 0
  • 0

Бірің адам болғанмен,
Бірің пенде.
Біреулер бар мықтырақ піріңнен де.
Қателесер тұстар көп білмегенге,

Толық

Қорыққанда

  • 0
  • 3

Көргеннен-ақ төбетті,
Ала салып күректі,
«Бұл ит пе, бұл батыр деп,
Бізге келе жатыр!»— деп,

Толық

Тамыр жайып тағы да бір көк шынар

  • 0
  • 0

Тамыр жайып тағы да бір көк шынар,
Мәз боп қалды сұлулыққа тапшылар.
Сенің әрбір шумағыңа,
Жолыңа

Толық

Қарап көріңіз