Өлең, жыр, ақындар

Көңіл

  • 29.04.2019
  • 0
  • 0
  • 3233
Әлем-далам мұнша неткен кең еді!
Қозы-көктем күн емшегін емеді.
Көк жайлауда құлын болып құйғытып,
Көк аспанға құс боп ұшқың келеді.
Неткен тұнық,
Неткен мөлдір көл еді!
Жүзіп берсең,
Қолтығыңнан демеді.
Тұңғиыққа күндіз-түні телмірген
Сәукелелі құрақ болғың келеді.
Неткен самал!
Неткен ерке жел еді!
Құшағыңа қуаныш боп енеді.
Желге айналып,
Қызыл тартқан қыздардың
Омырауын аймалағың келеді.
Неткен дарқан!
Неткен жомарт ел еді!
Көп ішінде ұмытып кетпей,
Еледі.
Қарттар қандай!
Сол қарттардың қолына
Су құятын бала болғың келеді.
Неткен ұзақ!
Неткен даңғыл жол еді!
Жол ақысы жүрген сайын өнеді.
Жүйрік жетпес жер түбінен сөз салып,
Осы ауылға құда түскің келеді!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ортақ болсын шаттығың да

  • 0
  • 1

Ортақ болсын шаттығың да,
Шерің де.
Төрде күлмей,
Күлесің бе көріңде?!

Толық

Сарбаз

  • 0
  • 0

Бәрі, бәрі аяқ-қолы сау ұлдың
Перзенті боп октябрьдей дауылдың,
Шайқасатын
Бір-бір қылыш жонып ап,

Толық

Тілазар

  • 0
  • 1

– Тазалашы, мұз болған
Есік алды тайғанақ!
– Жата берсін, біз оған
Теуіп жүрміз сырғанақ! –

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар