Құдайыңды ұмытсаң...
Құдайыңды ұмытсаң,
Дүниеге құнықсаң,
Сенің кім болғаның?
Дүниеге құл болғаның.
Құдайыңды ұмытсаң,
Дүниеге құнықсаң,
Сенің кім болғаның?
Дүниеге құл болғаның.
Шенеунік пен Жорналшы кім дейсіңдер?
Құқығы азаматтық бір дейсіңдер.
Алайда, өмірдегі орны менен
Кереғар қылықтарын білмейсіңдер.
Бір падиша бек қартайған шағында,
Мұрагерін қалдыруға тағында,
Шақыртыпты дана Қожанасырды,
Сүйікті ұлын келтіруге ақылға.
Орыстардың:
«Ақындар ауылда туып,
Қалада өледі» дегені
Қазаққа да келеді.
– Иә, достым, қайдан келесің?
Жүрісіңнің байқадым жайдан емесін.
– Бейімбет айтқандай, соттан келемін,
Сот емес, оттан келемін,
Басымда тамаша ой бар еді,
Тамаша той бар еді:
Хор қызындай керемет
Бір қызға үйленсем, не керек?
«Алтын сақа», «Ер Төстік»...
Ертегі тыңдап, ерке өстік.
«Жалмауыз кемпір» деген сөз –
Қлаққа түрпі ерен сөз.
Қаңғыбас иттер қаптап жүр,
Қала көшелерін таптап жүр.
Ешбірінің иесі жоқ,
Жүрістерінің жүйесі жоқ.
Қос дипломды бір бастық,
Қызметкерлеріне дүр бастық,
Бірінші сыныпта оқитын баласын
Дейтұғын «сен данасың».
Өзіміздің Каспий мен Аралда,
Өліп жатыр Қаракөз, Табан да.
Мұндай теңіз балық үшін таяз ба?
Өліп жатыр Бекіре де, Қаяз да.
Қоймада ілулі Шапан тұрды,
Төменгі жәшікте Шампан тұрды.
Той иесі тойға қамданып,
Алынған заттар еді таңдалып.
Екі дос кездесті,
Кездескенде не десті:
– Айтайын бір жаңалық,
Жаңалық болғанда – даналық. –
Ақсақ Темір бірде,
Көңіл бөліп тілге,
Қожанасырды шақыртыпты:
– Сенде көп дейді ақыл тіпті,
Пара мен Жала кезікті,
Бірін-бірі тез ұқты.
Сөзді Пара бастады:
– Екеуміз мүшеміз бір бастағы.
Қасиет пен Қасірет, несі керек?
Екеуінің пішімі екі бөлек:
Қасиеттің жүзінен нұр шашылған,
Секілді бір көктемгі гүл ашылған.
Бір кездері Қаршыға мен Тасбақа,
Жануарлар секілденіп басқа да,
Жер бетінде қатар өмір сүріпті,
Бір-бірімен араласып жүріпті.
Көңілің неге шапса,
Тәніңнің емін тапса –
Ол дегенің тәбет.
Суды да аңсап ішсең,
Диірменде Елек тұрды,
Түскен дәнді елеп тұрды.
Тартылған дән әппақ ұн боп,
Ақ шанақта бөлек тұрды.
Әубәкіров Тоқтарым –
Еш теңдесі жоқ дарын.
Тұңғыш болып қазақта
Салды ғарыш соқпағын.
Баршагүлдің байы – Оразы болды,
Қорасында Қоразы болды.
Оразының көңілі кең еді,
Жұмысына барады, келеді.
Қазақ салтында салмақты,
Шапан едім ардақты.
Құрметті қонақ келсе көбіне,
Отырғызып төріне,
Атырау, Алтай арасында,
Жасыл жайлау даласында
Ұрлық пен Құлдық кездесіп қалды,
Өткен-кеткен жайлы сөздесіп қалды:
«Атып алдым қоянды-ай,
Қанжығам қанға боянды-ай.
Осынау әнге салғанда,
Қыз-келіншек оянды-ай».
Ей, Мырзаным, Мырзаным,
Мен өзіңе ырзамын:
Адамға ақыл айтатын,
Айтқанда батыл айтатын.
Айтпайын көңіл сенбес қиыспасты,
Үмітім арманыммен жиі ұштасты.
Мазасыз тіршілікті иеленіп,
Қуанам болғаныма жұмыс басты.
Арамдарға мен араммын,
Сараңдарға мен сараңмын.
Жамандарға мен жаманмын,
Өйткені, мен де
Жанымның жалынынан мың дәмелі,
Жарығым, жатырқама, тыңда мені.
Жүрекке дауа бар ма, о, дариға,
Сен жұтқызған у тәтті, мұң да әдемі.
Бір-ақ өмір тышқанға,
Бір-ақ өмір мысыққа.
Бір-ақ өмір ұшқанға,
Бір-ақ өмір пысыққа.
Жерде жатқан шылымды
Шошқа келіп иіскеді,
Иіскеді де тиіспеді.
Ит те келіп иіскеді,
Бейне боп сені де жатар ең,
Жаның сансыз күй теңдеп.
Болмайды енді ешкім Наполеон,
Тумайлы енді ешкім Ньютон боп...
6 000 000 000 000 000 000!
Санап шығып осынау бір таңбаны,
Алты секстрильон тонна дер
Жер шарының салмағы.
Сынға болмай төзімді,
Мақтау күткім келмейді,
Ашпай тұрып көзімді,
Ақтауды ұққым келмейді.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі