Сұлулар
О, сұлулар, сұлулар,
Жүздеріңде жылу бар.
Күлкілерің құдірет –
Көңілді тез бұру бар.
Көк жүзінде жымыңдап түн шырағы,
Шарбы бұлтқа бір сүңгіп, бір шығады.
Тұрған орным қақпа алды, тас қараңғы,
Тыншымады көңілім, тыншымады.
Айрықша белгің өзгеден –
Сиқырлы, сұлу көз-берен.
Кереметтігін суреттеп,
Жеткізу қиын сөзбенен.
Аңсаған асқақ арман, үміт әнім,
Мен сені қалай ғана ұмытамын?
Жарқ еткен жалынымен жанарыңның
Жанымды жабырқаңқы жылытамын.
Қиядан қыстағыңа қарап келем,
Қашқалы қанша уақыт тағат менен.
Қасыңа қас қағымда-ақ барар едім
Қағатын болса ұшқыр қанат деген.
Армысың, ару Майым – көктемдерім,
Құлпырып шешек атқан көк белдерім.
Күй болып күмбір қағып төккен лебің
Тәнімді тебірентіп өпкен менің.
Ысырып бұлтты аулаққа,
Күлімдеп көкте күн тұрды.
Күркіреп өзен тау жақта,
Бау-бақша қайта құлпырды.
Көктем, көктем – махаббаттың жаршысы,
Сенде алғаш әнге басып таң құсы.
Сенде алғаш отты еріндер өбісіп,
Сенде алғаш жалын атқан жан күші.
Теңіз боп жаным тулайды,
Шағала қонып шулайды.
Шатырлап көкте найзағай,
Шүйліккен бұлтты турайды.
Көктемнің жұпар исі ме?
Қараймын көкке сүйсіне.
Жүрекке жайлы жыр құйып,
Жауып тұр жаңбыр исіне.
Табиғат бүгін иіп тұр,
Алтынды нұрын құйып тұр.
Алатау-ару асқақтап,
Төбесі көктен биік тұр.
Мен жазбаймын өлеңді түйілгеннен,
Уытты сөз шығады күйінгеннен.
Қыран бүркіт секілді қайқаң етіп,
Шарықтаймын шағымда күйім келген.
Біреулердің қайғысын
Ұғынбайды біреулер.
Ашпайды бар жайды шын
Көңілдері жүдеулер.
Таңсық көріп, араққа үңілеміз,
Үңілеміз – сілкіне сіміреміз.
Шақшадай бас бір кезде шарадай боп,
Бір-бір өліп, қайтадан тірілеміз.
Он, жігіттер, жігіттер, жалындаған,
Алдарыңда асу жоқ алынбаған.
Көлдің жасыл жайқалған құрағындай,
Қатарларың күн сайын қалыңдаған.
Құдірет бар домбыра ішегінде,
Қолыма алып қаққанмын мүшелімде.
Мен онымен қияға көтеріліп,
Мен онымен тереңге түсемін
Жүректен шықпай өлең жатталмайды,
Ақын сыр оңайлықпеп ақтармайды.
Тарттырар тауқыметі, азабы мол,
Жыр жолы – арман, үміт, жатқан қайғы.
Кейде өзіңе өзің боп үңілесің,
Үңілесің – құм болып үгілесің.
Ез боп туған қайсы бір жанды көріп,
Мына тәркі тірліктен түңілесің.
Аралап қыр, атырап,
Шатқал менен аңғарды,
Көл сыр ұқтым бақылап,
Түзде жортқан аңдарды.
Жақсылыққа барғаның –
Жалын атып жанғаның.
Жақын тұтып жатты да,
Құшағыңа алғаның.
Бозарып таң атқаннан таралып түн,
Оянам жан-жағыма қаранып мың.
Жүгірем жұртпен бірге газет алып,
Жаршысы болу үшін жаңалықтың, –
Көкіректі кернеген үмітпенен
Күліп келем, тоқтаусыз жүріп келем.
Күндерім көп қалатын сүлдерім тек,
Қармағыма шабақ та ілікпеген.
Қоздырып қыз-келіншек делебені,
Желігіп жүре берер деме мені.
Бал даурен өте шығар өң мен түстей,
Алдыртып албырттықты денедегі.
Оп-оңай ойлар айтпақ боп,
Қиналам кейде керемет.
Ақындар аулын айттап кеп,
Жегемін жанды жебелеп.
Қасым қайда, достар-ау, Қасым қайда?
Жалындаған жиырма бес жасым қайда?
Тұлпар болып тебініп төске шауып,
Теңіз болып талантым тасынбай ма?
Кейде жазып тынбаймын,
Шабытымды шыңдаймын.
Жыр соңынан жыр келіп,
Сергіп қалам мұндай күн.
Отын жағып үміттің,
Алаулап таң атады.
Бір орыннан шығып күн,
Бір орнына батады.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі