Өлең, жыр, ақындар

Сұлулар

О, сұлулар, сұлулар,
Жүздеріңде жылу бар.
Күлкілерің құдірет –
Көңілді тез бұру бар.

Толық

Жұлдыз

Қараңғыны қақ жарып,
Ақса жұлдыз – ақ жарық,
Көзін тігіп аспанға,
Дейтін әжем тап сонда:

Толық

Тыншымады көңілім

Көк жүзінде жымыңдап түн шырағы,
Шарбы бұлтқа бір сүңгіп, бір шығады.
Тұрған орным қақпа алды, тас қараңғы,
Тыншымады көңілім, тыншымады.

Толық

Қайда жүрсің, көктемім

Көркем едің –
Қиғаш қара қас едің.
Көркем едің –
Қою қолаң шаш едің.

Толық

Айрықша белгің өзгеден

Айрықша белгің өзгеден –
Сиқырлы, сұлу көз-берен.
Кереметтігін суреттеп,
Жеткізу қиын сөзбенен.

Толық

Аңсаған асқақ арман, үміт әнім

Аңсаған асқақ арман, үміт әнім,
Мен сені қалай ғана ұмытамын?
Жарқ еткен жалынымен жанарыңның
Жанымды жабырқаңқы жылытамын.

Толық

Қиядан қыстағыңа қарап келем

Қиядан қыстағыңа қарап келем,
Қашқалы қанша уақыт тағат менен.
Қасыңа қас қағымда-ақ барар едім
Қағатын болса ұшқыр қанат деген.

Толық

Армысың, ару Майым

Армысың, ару Майым – көктемдерім,
Құлпырып шешек атқан көк белдерім.
Күй болып күмбір қағып төккен лебің
Тәнімді тебірентіп өпкен менің.

Толық

Отырмын гүлді алаңда

Ысырып бұлтты аулаққа,
Күлімдеп көкте күн тұрды.
Күркіреп өзен тау жақта,
Бау-бақша қайта құлпырды.

Толық

Көктем, көктем – махаббаттың жаршысы

Көктем, көктем – махаббаттың жаршысы,
Сенде алғаш әнге басып таң құсы.
Сенде алғаш отты еріндер өбісіп,
Сенде алғаш жалын атқан жан күші.

Толық

Жағажай

Айдын да көкпеңбек,
Шалғын да көкпеңбек.
Қыз, жігіт көптен көп
Кеткен бе көктем боп?

Толық

Теңіз боп жаным тулайды

Теңіз боп жаным тулайды,
Шағала қонып шулайды.
Шатырлап көкте найзағай,
Шүйліккен бұлтты турайды.

Толық

Көктемнің жұпар исі ме?

Көктемнің жұпар исі ме?
Қараймын көкке сүйсіне.
Жүрекке жайлы жыр құйып,
Жауып тұр жаңбыр исіне.

Толық

Табиғат бүгін иіп тұр

Табиғат бүгін иіп тұр,
Алтынды нұрын құйып тұр.
Алатау-ару асқақтап,
Төбесі көктен биік тұр.

Толық

Көкорай көктем

Гүлденді далам,
Түрленді қалам,
Жауқазын жапты жер төсін.
Шығайық қырға,

Толық

Абайдың ізімен

Мен жазбаймын өлеңді түйілгеннен,
Уытты сөз шығады күйінгеннен.
Қыран бүркіт секілді қайқаң етіп,
Шарықтаймын шағымда күйім келген.

Толық

Біреулердің қайғысын

Біреулердің қайғысын
Ұғынбайды біреулер.
Ашпайды бар жайды шын
Көңілдері жүдеулер.

Толық

Таңсық көріп, араққа үңілеміз

Таңсық көріп, араққа үңілеміз,
Үңілеміз – сілкіне сіміреміз.
Шақшадай бас бір кезде шарадай боп,
Бір-бір өліп, қайтадан тірілеміз.

Толық

Он, жігіттер, жігіттер, жалындаған

Он, жігіттер, жігіттер, жалындаған,
Алдарыңда асу жоқ алынбаған.
Көлдің жасыл жайқалған құрағындай,
Қатарларың күн сайын қалыңдаған.

Толық

Құдірет бар домбыра ішегінде

Құдірет бар домбыра ішегінде,
Қолыма алып қаққанмын мүшелімде.
Мен онымен қияға көтеріліп,
Мен онымен тереңге түсемін

Толық

Жүректен шықпай өлең жатталмайды

Жүректен шықпай өлең жатталмайды,
Ақын сыр оңайлықпеп ақтармайды.
Тарттырар тауқыметі, азабы мол,
Жыр жолы – арман, үміт, жатқан қайғы.

Толық

Кейде өзіңе өзің боп үңілесің

Кейде өзіңе өзің боп үңілесің,
Үңілесің – құм болып үгілесің.
Ез боп туған қайсы бір жанды көріп,
Мына тәркі тірліктен түңілесің.

Толық

Аралап қыр, атырап

Аралап қыр, атырап,
Шатқал менен аңғарды,
Көл сыр ұқтым бақылап,
Түзде жортқан аңдарды.

Толық

Жақсылыққа барғаның

Жақсылыққа барғаның –
Жалын атып жанғаның.
Жақын тұтып жатты да,
Құшағыңа алғаның.

Толық

Мен қалалықпын

Бозарып таң атқаннан таралып түн,
Оянам жан-жағыма қаранып мың.
Жүгірем жұртпен бірге газет алып,
Жаршысы болу үшін жаңалықтың, –

Толық

Көкіректі кернеген үмітпенен

Көкіректі кернеген үмітпенен
Күліп келем, тоқтаусыз жүріп келем.
Күндерім көп қалатын сүлдерім тек,
Қармағыма шабақ та ілікпеген.

Толық

Қоздырып қыз-келіншек делебені

Қоздырып қыз-келіншек делебені,
Желігіп жүре берер деме мені.
Бал даурен өте шығар өң мен түстей,
Алдыртып албырттықты денедегі.

Толық

Оп-оңай ойлар айтпақ боп

Оп-оңай ойлар айтпақ боп,
Қиналам кейде керемет.
Ақындар аулын айттап кеп,
Жегемін жанды жебелеп.

Толық

О, дүние

О, дүние, салма ойымды әлекке,.
Менің тіпті көлеңкемнен дәметпе.
Салтанатты осы өмірдің меншігі –
Жарайтұғын нәрсем болса әжетке.

Толық

Асығамыз

Адам туса, көруге асығамыз,
Атқан таңмен гүл болып ашыламыз,
Шұғылалы шуақ боп шашыламыз,
Тау суындай тынымсыз тасынамыз,

Толық

Бір өлең

Кейде ақынды танытады бір өлең,
Кейде ақынды налытады бір өлең.
Кейде ақынның жүрегінен құйылып,
Кейде шықпай арытады бір өлең.

Толық

Ұқсату

Көктемгі құлпырған егінді
Көрікті күй беріп далаға, –
Жарысып ойнаған көңілді
Ұқсатам балдырған балаға.

Толық

Қасым қайда, достар-ау, Қасым қайда?

Қасым қайда, достар-ау, Қасым қайда?
Жалындаған жиырма бес жасым қайда?
Тұлпар болып тебініп төске шауып,
Теңіз болып талантым тасынбай ма?

Толық

Дауыл

Далада дауыл ысқырып,
Қақты кеп зәулім қақпаны.
Шірене тартып, тықсырып,
Әкетті жұлып тақтаны.

Толық

Емен

Арпалысып, алысып,
Күзгі желмен гулеген,
Қасарысып, қарысып,
Жапан түзде тұрды емен.

Толық

Кейде жазып тынбаймын

Кейде жазып тынбаймын,
Шабытымды шыңдаймын.
Жыр соңынан жыр келіп,
Сергіп қалам мұндай күн.

Толық

Жер – ана

Жаралғалы Жер-ана зыр айналып ғаламды,
Арқасына қондырып, аялаған адамды.
Адам – жердің етене сүйеніші, тынысы,
Мәпелеген перзенті, былайынша, дұрысы.

Толық

Әке

Әке – асқар тауымсың
Тиіп тұрған әуесі.
Әке – бақша-бауымсың
Иіп тұрған мәуесі.

Толық

Өмір туралы ой

Отын жағып үміттің,
Алаулап таң атады.
Бір орыннан шығып күн,
Бір орнына батады.

Толық

Шындық

Осы біз шындықты айтсақ өлеміз бе?
Орынсыз мақтанамыз келеміз де.
Бір жерде бір сөзіміз өте қалса,
Көзіміз шыға келер төбемізге.

Толық