Дала гүлі
Керемет түрлері,
Даланың гүлдері,
Сен үшін жинаймын.
Беріле қиялға,
Шақыршы, сәулем, өзіңе,
Өтініш саған етейін.
Құласам да құз төсінен,
Өзіңе жылдам жетейін.
Күмістен кірпігің,
Қыс көркі, – өткен күн.
Өңің тұр құлпырып –
Белгісі көктемнің.
Тыңдаймысың, жүрегім,
Жиі-жиі соқпашы.
Ырғағыңды үнемі,
Бір қалыпты сақташы.
Елестейді сенің бейнең жұмбақты,
Арасынан түнгі жанған оттардың.
Саябырлап қала жолы ырғақты,
Жаныма жай бір рахат боп қалдың.
Бірімізді-біріміз білмесек те,
Батыл кірдің үйіме бір кезекте.
Құлай тыңдап сөзіңді мен де бірден,
Тарта бердің өзіңе ер көңілмен.
Сені күттім, ұзақ күттім,
Зор үмітпен шыдап күттім.
Тәңір маған қарайласты,
Көктем болып арай шашты.
Көрем сені – тұрғандай елжіреп күн,
Жаның жайсаң, жандарға кең жүрексің.
Бірде мұңлы, бірде шат көңілдісің,
Ең бастысы – өзіңе сенімдісің.
Мен сені көрген сәттен сүйіп едім,
Отыңа көбелек боп күйіп едім.
Сен маған аса ғажап ару болып,
Басымды біржолата иіп едім.
Тұңғиыққа сен мені
Тастап кеттің деп ұқтым.
Бір қызықты көргелі
Бастап кеттің деп ұқтым,
Сәл көрмесем өзіңді,
Көңілді бұлт торлайды.
Тұншықтырып сезімді,
Бір ауырлық орнайды.
Бірге туған болғанмен,
Бірге жүрмек жоқ деген.
Адам қанша толғанмен,
Бар арманға жетпеген.
Кеттің-дағы ауылға,
Қалғандаймын далада.
Жат секілді бауыр да,
Қатын менен бала да.
Жатқам жоқ жапан далада,
Жатырмын ауруханада.
Дүние қандай тып-тыныш,
Келген жоқ қатын, бала да.
Түсіме жиі енетін болдың,
Көмескі түрде көретін болдым.
Төркіндеп кеттің, еркіндеп кеттің,
Құсадан жүдеп, өлетін болдым,
Арамызда бір күдік – сенбестік бар,
Арамызда бір үміт – сөнбестік бар.
Екі оттың оранған ортасында –
Арамызда, әйтеуір, дербестік бар.
Айналайын, алтыным,
Сенсіз өткен әр күнім
Жыл секілді созылып,
Соға берді салқынын.
Сен болмасаң, Сәруар,
Аринаны білер ме ем?
Өмірдің не мәні бар,
Ішкіш болып жүрер ме ем?
Сылдырап ағады бұлақтар,
Шағылып күнге.
Сыбдырап бағады құрақтар,
Қосылып бірге.
Асқақ арман, аңсаған үміт әнім
Қалай ғана мен сені ұмытамын?
Жанарыңның жарқ еткен жалынына
Жабырқаңқы жанымды жылытамын.
Қай кезде қайда жүрсем де,
Думаңды топқа кірсем де,
Тыпыршып мазам кетеді,
Бар ойым болып бір сенде.
Жауқазындай жан құрбым,
Жүрегімді жандырдың.
Ұмыттырып әлемді,
Ақылымнан тандырдың.
Бәрін де шешіп қас қағымда,
Бала мен байды тастадың да,
Ілесіп маған жүріп кеттің,
Бақытқа шексіз бастадың да.
Мен сенің біліміңе қарамадым,
Мен сені жетім деп те санамадым.
Ал, сенің келбетіңе жер бетінде
Ешкімді тең екен деп баламадым.
Барлық бақыт сенің балғын басыңда,
Барлық шабыт сенің шалғын шашыңда.
Сол заматта кәйіп болып қаламын,
Бір иіскесем бірге отырып қасыңда.
Өзіңмен бірге болған әр сағатым –
Өмірлік қайталанбас бал сағатым.
Кетпейді құлағымнан балғын даусың,
Балқытып таң атқанша ән салатын
Мен сені сүйіп едім, түсінбедің,
Байлықпен бағаланар кісің бе едім?
Табынған тек Тәңірге жан емес пе ем,
Не болды соншалықты кішіргенім?
Күлімдесең – күн болам,
Тұнжырасаң – түн болам.
Сен жоқ жерде, сүйіктім,
Мазам кетіп мұңданам.
Аяулы асыл әнім саған арналды,
Ояттың ойымдағы арай арманды.
Асыға күтіп жүрдім талай таңдарды,
Болшы, еркем, кешірімді,
Өтіп жатыр бір тойың –
Қос жиырма гүл тойың.
Кеуделерде күй толы,
Әзіл-сықақ, күлкі, ойын.
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі